Συντάκτης: Στέλιος Μαυρίδης

Μελέτη υπόθεσης: Σ. Μαυρίδης (ΔΣΘ), Θ. Δημητρίου (ΔΣΘ) / Σύνταξη προτάσεων, παρασταθείς δικηγόρος: Σ. Μαυρίδης (ΔΣΘ).

Το αντίδικό μας ελληνικό Δημόσιο άσκησε μόλις την τελευταία ημέρα της προθεσμίας, παρελκυστικά και με μοναδικό σκοπό την παρεμπόδιση στο να καταστεί αμετάκλητη η προσβαλλόμενη εφετειακή απόφαση που είχε δικαιώσει τους εντολείς μας, την από ΧΧ.ΧΧ.2010 αίτηση αναιρέσεως (αριθ. καταθ. ΧΧΧ/2010) ενώπιον του Αρείου Πάγου, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό ΧΧΧΧ/2017 απόφαση του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου,  Γ’ Πολιτικό Τμήμα, που αναίρεσε, για τους εκεί αναφερόμενους λόγους και αιτίες, την 2877/2007 απόφαση  του Εφετείου Θεσσαλονίκης (υπό άλλου δικηγορικού γραφείου)  και διέταξε την παραπομπή της υπόθεσης προς περαιτέρω εκδίκαση στο Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, συγκροτούμενο από άλλους Δικαστές πλην αυτών που εξέδοσαν την προσβαλλόμενη απόφαση. 

Καταθέσαμε Κλήση (μετά την παραπομπή από τον ΑΠ) κατά που αντιδίκου μας Ελληνικού Δημοσίου (πρωτοδίκως εναγομένου και μετέπειτα εφεσιβλήτου), με την οποία ζητήσαμε  να ορισθεί νέα δικάσιμος στο Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με διαφορετική σύνθεση, για την περαιτέρω εκδίκαση της από ΧΧ-ΧΧ-2006 και με αριθμό κατάθεσης ΧΧΧ έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης 174/2005 Πολ.Πρωτ. Χαλκιδικής και κατά του αντιδίκου μας, εκδικασθείσης κατά την Τακτική Διαδικασία, με σκοπό να  συζητηθεί αυτή, να γίνει δεκτή  ως έφεση, να εξαφανίσει την  με αρ. 174/2005 πρωτόδικη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής  και, έτσι, να επικυρωθεί η  με αρ. 2877/2007 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, που είχε κάνει καθ’ ολοκληρία δεκτή την αγωγή των εντολέων μας. 

Στο ενδιάμεσο κερδίσαμε και τις Αντιρρήσεις κατά του Δασικού Χάρτη για το επίδικο ακίνητο ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής.

<<ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ:

ΔΙΚΑΖΕΙ τη με αριθμό κατάθεσης ΧΧΧ έφεση κατά της 174/2005 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ουσιαστικά την έφεση.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη απόφαση.

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και ΔΙΚΑΖΕΙ την με αριθμό κατάθεσης ΧΧΧ αγωγή.

ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ τους ενάγοντες συγκυρίους σε ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου των κάτωθι εδαφοτεμαχίων ενός μεγαλύτερου ακινήτου …

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το Ελληνικό Δημόσιο να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα των αντιδίκων του, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας …>>.

Συντάξας την αίτηση και τις προτάσεις / Παρασταθείς στη δίκη: Σ. Μαυρίδης (ΔΣΘ, 4474)

Δικηγόρος στην ένσταση της ΤΔΕ και μελέτη: Σ. Μαυρίδης (ΔΣΘ, 4474) – Δικηγόρος παρασταθείς στο Εφετείο: Κ. Χριστιάς (ΔΣΘ).

Δικηγόρος στην ένσταση ενώπιον της ΤΔΕ, σύνταξη υπομνήματος: Σ. Μαυρίδης (ΔΣΘ, 4474) – Δικηγόρος στη συζήτηση προς απόρριψη της προσφυγής: Κ. Χριστιάς (ΔΣΘ).

Σημείωση: εδώ μπορείτε να δείτε και την ΑΟ218/2023 απόφαση Β’ Μονομελούς Διοικητικού Εφετείου Λαρίσης, που επικύρωσε την παραπάνω απόφαση, απορρίπτοντας και την έφεση του ασφαλιστικού φορέα.

Δικηγόρος εφεσιβλήτου ασφαλισμένης / σύνταξη υπομνήματος / παρασταθείς δικηγόρος: Σ.Μαυρίδης (ΔΣΘ 4474).

Με την έφεση (σ.σ.: του ΕΦΚΑ) ζητείται η εξαφάνιση της 1237/24.2.2020 οριστικής αποφάσεως του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Β΄). 
Μετά τη συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και,  αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα, σκέφθηκε κατά τον Νόμο:

1. Επειδή, με την κρινόμενη έφεση, η οποία ασκήθηκε από τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.), ως καθολικό διάδοχο του «Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών» (ΟΑΕΕ), για την άσκηση, δε, της οποίας δεν απαιτείται κατά νόμον καταβολή παραβόλου, επιδιώκεται παραδεκτώς η εξαφάνιση της 1237/24.2.2020 οριστικής αποφάσεως του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Με την εκκαλούμενη απόφαση έγινε δεκτή προσφυγή της ήδη εφεσίβλητης κατά της 65/συν.13/21.4.2016 απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής (Τ.Δ.Ε.) της Α΄ Περιφερειακής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης του Ο.Α.Ε.Ε., με την οποία είχε απορριφθεί ένστασή της κατά της 41/11.1.2016 απόφασης της Προϊσταμένης του Τμήματος Συντάξεως της ανωτέρω Διεύθυνσης, απορριπτικής της από 29.9.2015 αίτησής της, να της μεταβιβασθεί η σύνταξη του αποβιώσαντος συζύγου της, συνταξιούχου λόγω αναπηρίας εν ζωή του Ο.Α.Ε.Ε., με την αιτιολογία ότι δεν είχε παρέλθει πενταετία από την τέλεση του γάμου τους.

3. Επειδή, από τον συνδυασμό των προαναφερόμενων διατάξεων συνάγονται τα ακόλουθα: Με τον ν. 3863/2010 ο νομοθέτης, επιδιώκοντας να ρυθμίσει ενιαία, για όλους τους φορείς που απονέμουν σύνταξη, τις ελάχιστες κοινές προϋποθέσεις απονομής σύνταξης στον επιζώντα σύζυγο σε περίπτωση θανάτου ασφαλισμένου υπαλλήλου ή συνταξιούχου, έθεσε ως προϋπόθεση την πάροδο, από την τέλεση του γάμου έως τον θάνατο του υπαλλήλου ή του συνταξιούχου, τριών ή πέντε ετών, αντίστοιχα, και παράλληλα όρισε κοινές για όλους τους φορείς εξαιρέσεις από τον ανωτέρω κανόνα (βλ. σχετική αιτιολογική έκθεση). Επομένως, υπό την ισχύ του ν. 3863/2010, αναγκαίος κατ’ αρχήν όρος για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού κατά μεταβίβαση δικαιώματος υπέρ του επιζώντος συζύγου θανόντος συνταξιούχου, ο οποίος είχε την ιδιότητα αυτή κατά την τέλεση του γάμου, είναι, εφόσον δεν αποκτήθηκε κατά τον γάμο τέκνο, η συμπλήρωση πλήρους πενταετούς διάρκειας έγγαμης συμβίωσης έως τον επελθόντα θάνατο του συνταξιούχου. Η προϋπόθεση αυτή έχει θεσπιστεί για να διασφαλισθούν τα συμφέροντα και η βιωσιμότητα, ενόψει της επιδεινούμενης κρίσης του ασφαλιστικού συστήματος (βλ. σχ. εισηγητική έκθεση), των ασφαλιστικών οργανισμών και κατ’ επέκταση του συνόλου των συνταξιούχων και ασφαλισμένων, με την αποτροπή τέλεσης γάμων που αποβλέπουν αποκλειστικώς στη συνταξιοδότηση του ενός συζύγου μετά τον θάνατο του άλλου και, συνεπώς, στην καταστρατήγηση των προαναφερόμενων διατάξεων. Όμως, τέτοιος κίνδυνος καταστρατήγησης δεν συντρέχει, αν έχει προηγηθεί μακροχρόνια ελεύθερη συμβίωση των μετέπειτα συζύγων, χωρίς την τέλεση γάμου, εφόσον η μη τέλεση του γάμου οφείλεται στην ύπαρξη νομικού, αποκλειστικώς, κωλύματος, ο δε γάμος τελέστηκε ευθύς μόλις εξέλιπε το κώλυμα αυτό. Στην περίπτωση αυτή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, η ως άνω προϋπόθεση κάμπτεται και για τη συμπλήρωση του απαιτούμενου για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος υπέρ του επιζώντος συζύγου χρόνου της πενταετίας έγγαμου βίου μπορεί να συνυπολογισθεί και η διάρκεια της κατά τα ανωτέρω ελεύθερης συμβίωσης (πρβλ. ΣτΕ 230/2023,1636/2022, 651/2018, 2624/2018, 4072/2013, 3782/2012, 926/2011, 739/2006 7μ., 816/2003 7μ. κ.ά.). Εξάλλου, η πενταετία ως ελάχιστη διάρκεια του γάμου αποτελεί πρόσφορο χρονικό περιορισμό, ο οποίος αποσκοπεί στην αποτροπή τέλεσης εικονικών γάμων ή εν γένει γάμων με μοναδικό σκοπό τη μελλοντική συνταξιοδότηση, ο περιορισμός δε αυτός δεν είναι υπέρμετρος ούτε δυσανάλογος προς τον επιδιωκόμενο ως άνω σκοπό. Τούτο διότι, λαμβάνοντας υπόψη και τις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες, ιδίως τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό γυναικών που εργάζονται εκτός οικίας αλλά και την αύξηση των διαζυγίων και κατ’ επέκταση τη μείωση του αριθμού των γάμων που διατηρούνται διά βίου, η πενταετία αποτελεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα εντός του οποίου μπορεί να δημιουργηθεί και να παγιωθεί μία κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης των συζύγων και να διαμορφωθεί ένα οικογενειακό επίπεδο διαβίωσης που χρήζει κοινωνικοασφαλιστικής κάλυψης. Πέραν τούτου, με τις ίδιες διατάξεις προβλέπονται εξαιρέσεις από τη συμπλήρωση της πενταετούς έγγαμης συμβίωσης στην περίπτωση κατά την οποία από μικρής διάρκειας έγγαμη συμβίωση αποκτώνται (είτε με γέννηση είτε με υιοθεσία) παιδιά. Εξάλλου, από τις προπαρατεθείσες υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις δεν απορρέει υποχρέωση του νομοθέτη να απονέμει κοινωνικοασφαλιστικές παροχές λόγω θανάτου σε κάθε πρόσωπο με το οποίο ασφαλισμένος ή συνταξιούχος διατηρεί δεσμούς αγάπης και συντροφικότητας. Περαιτέρω, ο κοινός νομοθέτης διαθέτει ευρύ περιθώριο κατά τη διαμόρφωση του εύρους της έμμεσης κοινωνικοασφαλιστικής προστασίας που παρέχεται μέσω των δημόσιων φορέων κοινωνικής ασφάλισης στα πρόσωπα που συνδέονται με τον αμέσως ασφαλισμένο, λαμβάνοντας υπόψη τις κρατούσες κοινωνικές συνθήκες και τους διαθέσιμους πόρους των φορέων αυτών. Η επιλογή δε του νομοθέτη να απονείμει με τις επίμαχες διατάξεις του άρθρου 12 του ν. 3863/2010, όπως άλλωστε και με τις προϊσχύσασες διατάξεις, σύνταξη λόγω θανάτου συνταξιούχου ή ασφαλισμένου μόνο σε πρόσωπο με το οποίο ο θανών είχε τελέσει γάμο εν ζωή (ή και σε πρόσωπο με το οποίο ο θανών είχε καταρτίσει σύμφωνο συμβίωσης κατά τα ήδη οριζόμενα στο άρθρο 16 του ν. 4387/2016), και όχι σε κάθε πρόσωπο που επικαλείται την ύπαρξη σχέσης με τα χαρακτηριστικά της ελεύθερης ένωσης με τον αποβιώσαντα, δεν συνιστά αδικαιολόγητα δυσμενή διάκριση σε βάρος του συμβιούντος σε ελεύθερη ένωση ούτε υποβάθμιση αυτού. Τούτο διότι οι τελούντες σε ελεύθερη ένωση έχουν επιλέξει μία μορφή κοινής ζωής, η οποία, σε αντίθεση προς τον θεσμό του γάμου, δεν διέπεται από συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο ούτε συνιστά δημοσίως διατυπωμένη δέσμευση για την ίδρυση μίας σχέσης με διάρκεια και την ανάληψη αμοιβαίων υποχρεώσεων διατροφής μεταξύ των συντρόφων και συμβολής στις ανάγκες ενός κοινού (συζυγικού – οικογενειακού) οίκου. Ειδικότερα, ο γάμος παραμένει ένας θεσμός ευρέως αναγνωρισμένος, ο οποίος παρέχει μία ιδιαίτερη νομική ιδιότητα σε εκείνους που τον συνάπτουν, με συνέπεια να παρίσταται δικαιολογημένη η διαφορετική μεταχείριση των έγγαμων και των τελούντων σε ελεύθερη ένωση. Ενόψει των ανωτέρω, οι διατάξεις του άρθρου 12 του ν. 3863/2010, κατά το μέρος που με αυτές τάσσεται η έγγαμη συμβίωση ως προϋπόθεση συνταξιοδότησης του επιζώντος συζύγου λόγω θανάτου του άλλου και δεν αρκεί η επίκληση και απόδειξη συμβίωσης σε ελεύθερη ένωση δεν αντίκειται στις υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις των άρθρων 8, 12 και 14 της ΕΣΔΑ (βλ. Σ.Κ. κατά Ελλάδας, αρ. προσφ. 9957/2008).

5. …. Προς απόδειξη των ισχυρισμών της (σ.σ. η ασφαλισμένη) επικαλέστηκε και προσκόμισε πρωτοδίκως, μεταξύ άλλων: … και 8) τις ενώπιον της Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης, νομοτύπως ληφθείσες, κατ’ άρθρο 185 παρ. 2 του ΚΔΔ (βλ. την …/7.3.2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Σ.Κ. προς τον καθ΄ου ΕΦΚΑ), ένορκες βεβαιώσεις, στις οποίες: α) ο μάρτυρας Γ.Χ. δηλώνει ότι γνώριζε την εφεσίβλητη και τον θανόντα σύζυγό της, τουλάχιστον επί είκοσι έτη, διότι ήταν γείτονες στην … Χαλκιδικής όπου παραθέριζαν, ότι διατηρούσαν φιλικές σχέσεις και επαφές καθ΄όλη τη διάρκεια του χρόνου και όχι μόνο στις καλοκαιρινές τους διακοπές, ότι όταν γνωρίσθηκαν η εφεσίβλητη και ο θανών ζούσαν «σαν παντρεμένοι», όπως δε του εξιστόρησαν, ήδη από το έτος 1992 στο ίδιο σπίτι, ότι είχε παραστεί στο γάμο τους, που τελέσθηκε όταν εκδόθηκε το διαζύγιο του θανόντος, ότι ο λόγος που δεν παντρεύτηκαν προ του έτους 2010, ήταν η ύπαρξη προηγούμενου γάμου του τελευταίου και ότι μετά το γάμο τους συνέχισαν να ζουν μαζί στην … και β) η μάρτυρας Α.Κ. δηλώνει ότι γνώριζε την εφεσίβλητη πολλά χρόνια προ του έτους 1992, διότι είχαν εξοχικές κατοικίες στην … Χαλκιδικής και τα παιδιά τους έκαναν παρέα, ότι η εφεσίβλητη ήταν σε διάσταση με τον πρώτο της σύζυγο όταν το 1992 γνώρισε τον θανόντα, ότι έκτοτε ζούσανε μαζί σαν ζευγάρι παντρεμένο, ότι ο θανών είχε προβλήματα με τον γάμο του για το λόγο αυτό καθυστερούσε η έκδοση του διαζυγίου, αλλά μόλις λύθηκε ο γάμος αυτός παντρεύτηκε με την εφεσίβλητη, ότι ζούσαν και συμπεριφέρονταν σαν πραγματική οικογένεια, διατηρώντας κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς, έχοντας κοινή κοινωνική ζωή, επισκεπτόμενοι ο ένας την οικογένεια του άλλου και ότι στην … , όπου παραθέριζαν, τους θεωρούσαν ανδρόγυνο. Με τα δεδομένα αυτά, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δέχθηκε την προσφυγή της εφεσίβλητης, με το αιτιολογικό ότι όπως προέκυψε από την αξιολόγηση του συνόλου του αποδεικτικού υλικού και ιδίως τις ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις, η εφεσίβλητη συμβίωνε με τον αποβιώσαντα σύζυγό της επί μακρόν πριν τον γάμο τους, ο οποίος τελέστηκε μόλις εξέλιπε το σχετικό νομικό κώλυμα, καθώς και ότι ο σύζυγος της εφεσίβλητης απεβίωσε ένα μόλις μήνα πριν από τη συμπλήρωση 5 ετών από την τέλεση του γάμου τους, και έκρινε ότι η εφεσίβλητη είχε δικαίωμα να λάβει σύνταξη λόγω το θανάτου του συζύγου της, ακυρώνοντας την ως άνω απόφαση της Τ.Δ.Ε. 

7. Επειδή, λαμβάνοντας υπόψη ότι: α) σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης, σκοπός της διάταξης της παρ. 1 στοιχείο Β’ του άρθρου 12 του Ν. 3863/2010 είναι η διασφάλιση των συμφερόντων και της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών οργανισμών και κατ’ επέκταση του συνόλου των συνταξιούχων με την αποτροπή τέλεσης γάμων, που αποβλέπουν στη συνταξιοδότηση και μόνο του ενός συζύγου μετά το θάνατο του άλλου, κατά καταστρατήγηση των κειμένων σχετικών διατάξεων, β) κίνδυνος τέτοιας καταστρατήγησης δεν συντρέχει, αν έχει προηγηθεί μακροχρόνια συμβίωση των συζύγων χωρίς την τέλεση γάμου, εφόσον όμως η μη τέλεση αυτή οφείλεται στην ύπαρξη νομικού, αποκλειστικά, κωλύματος, ο δε γάμος τελέσθηκε μόλις εξέλιπε το κώλυμα αυτό, γ) μεταξύ της τέλεσης του γάμου της εφεσίβλητης με τον αποβιώσαντα και ήδη συνταξιούχο σύζυγό της (9.9.2010) και του θανάτου του τελευταίου (9.8.2015), μεσολάβησε χρονικό διάστημα μικρότερο της πενταετίας που τάσσει ο νόμος για τη μεταβίβαση της σύνταξης σε χήρα συνταξιούχου, δηλαδή έλειπε ένας μήνας προ της συμπλήρωσης της προβλεπόμενης πενταετίας από την σύναψη του γάμου, δ) ο γάμος αυτός δεν είχε τελεστεί νωρίτερα εξαιτίας νομικού κωλύματος που εμπόδιζε την τέλεσή του, ήτοι λόγω προϋφιστάμενου γάμου του θανόντος, καθώς το διαζευκτήριο του θανόντος, από τον προηγούμενο γάμο του, εκδόθηκε στις 10.8.2010 και ο γάμος με την εφεσίβλητη, τελέστηκε αμέσως μετά την άρση του κωλύματος αυτού (σε ένα μήνα), και συνεκτιμώντας το σύνολο του αποδεικτικού υλικού και ιδίως τις προαναφερθείσες ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις καταθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες πριν την τέλεση του γάμου τους, είχε προηγηθεί μακρόχρονη συμβίωση της εφεσίβλητης με τον θανόντα, ήτοι συγκατοικούσαν μόνιμα και σταθερά και είχαν κοινή προσωπική και κοινωνική ζωή, το Δικαστήριο κρίνει ότι η εφεσίβλητη είχε δικαίωμα να λάβει κύρια σύνταξη λόγω του θανάτου του συζύγου της, όπως νόμιμα και ορθά αποφάνθηκε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του, όσα δε αντίθετα υποστηρίζονται με την υπό κρίση έφεση είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. 

8. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη έφεση.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ: Απορρίπτει την έφεση.

Δικηγόρος 1ου εναγομένου / Συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο: Στ. Μαυρίδης (ΔΣΘ 4474).

Νομική έρευνα, σύνταξη προτάσεων και ενστάσεων, σύνταξη αντίκρουσης: Στ. Μαυρίδης (ΔΣΘ) – Κυριακή Τεκτονίδου (ΔΣΘ).

Από την υπ’ αριθμ. …Δ’/6-12-2021 έκθεση επίδοσης του …, δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης, διορισμένου στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, που προσκομίζει το ενάγον (Ελληνικό Δημόσιο), προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής με πράξη καταθέσεως του δικογράφου του και εγγράφου γνωστοποίησης ότι μέσα σε εκατό (100) ημέρες από την κατάθεση της αγωγής οι διάδικοι οφείλουν να καταθέσουν τις προτάσεις και να προσκομίσουν όλα τα αποδεικτικά μέσα και τα διαδικαστικά έγγραφα που επικαλούνται με αυτές, με την επισήμανση ότι εκπρόθεσμες προτάσεις δεν λαμβάνονται υπόψη (κατ’ άρθρ. 1 και 2 του ν. 4335/2016 σε συνδυασμό με άρθρ. 226 ΚΠολΔ), επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στον δεύτερο εναγόμενο, κατ’ άρθρ. 127 και 128 ΚΠολΔ. Ο τελευταίος, όμως, δεν κατέθεσε προτάσεις κατά την άνω ορισθείσα προθεσμία και, συνεπώς, κατά την άνω ορισθείσα (μετά το κλείσιμο του φακέλου της δικογραφίας) δικάσιμο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από το πινάκιο στη σειρά της, δεν συμμετείχε στη δίκη. Πρέπει, επομένως, να δικαστεί ερήμην σύμφωνα με το άρθρο 271 παρ. 1 και 2 ΚΠολΔ σε συνδυασμό με το άρθρο 237 παρ. 1, 3 και 4 ΚΠολΔ, δεδομένου όμως ότι οι εναγόμενοι στην παρούσα αγωγή συνδέονται μεταξύ τους με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας λόγω αδυναμίας έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων (δοθέντος ότι, κατά τα κατωτέρω αναφερόμενα στην αγωγή, στην αρχική -φερόμενη ως εσφαλμένη- εγγραφή του επιδίκου ακινήτου αμφότεροι οι εναγόμενοι τυγχάνουν εξ αδιαιρέτου συγκύριοι του επιδίκου), θεωρείται ότι ο απολιπόμενος εναγόμενος αντιπροσωπεύεται από τον παριστάμενο πρώτο, λογιζομένου, συνεπώς, ωσεί παρόντος, κατ’ άρθ. 76 παρ.1 ΚΠολΔ.

Με την υπό κρίση αγωγή, το ενάγον Ελληνικό Δημόσιο εκθέτει ότι ως δημόσια γαία (εραζιίμιριγιέ), δυνάμει του Οθωμανικού Νόμου «Περί Γαιών» της 7ης Ραμαζάν 1274 (1856), του άρθρου 2 § 4 Ν.147/1914 όπως συμπληρώθηκε με το 9 του Ν.262/1914, των άρθρων 1 και 13 του νόμου «περί τοπίων» της 7ης Σαμπάν 1276 (1858), τις διατάξεις περί δασών του νόμου της 11 της Σεβάλ 1286 (1868), των άρθρων 2 και 3 των οδηγιών της 23ης Μουχαρέμ 1293 (1875) και της από 28 Σεφέρ 1304 (1886) εγκύκλιο του Τουρκικού Υπουργείου Δικαιοσύνης και του άρθρου 60 § 1 της Συνθήκης της Λωζάνης, που κυρώθηκε με το από 25/08/1923 Ν.Δ., περιήλθε σε αυτό ως διάδοχο του Τουρκικού Κράτους ο βοσκότοπος «…» στη … Χαλκιδικής, στον οποίο περιλαμβάνεται το ακίνητο με ΚΑΕΚ …, εμβαδού 2.003 τ.μ., κείμενου στην περιοχή «…» … του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής. Ότι με τις υπ’ αριθμό Ε21182, Ε/23019, Ε/24575, Ε/26893/6-8-1955 Κ.Υ.Α. των Υπουργών Γεωργίας και Οικονομικών αποφασίστηκε η παραχώρηση δημόσιων κτηνοτροφικών εκτάσεων του Νομού Χαλκιδικής προς αποκατάσταση κτηνοτροφών, μεταξύ των οποίων και ο Βοσκότοπος «…» της Κοινότητας …, εμβαδού 6.000 στρεμμάτων, οι οποίες διατέθηκαν, χωρίς όμως να διατεθεί το υπ’ αριθμό … τεμάχιο, όπου περιλαμβάνεται το επίδικο, το οποίο παρέμεινε στην κυριότητα του. Ότι άλλως απέκτησε κυριότητα επί της επίδικης έκτασης με την κύρωση της διανομής έτους 1972, κατ’ άρθρο 3 § 6 Ν.Δ. 1189/1972. Ότι άλλως κατέστη κύριος του ως άνω με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, κατά τις διατάξεις του άρθρου 2 § 1 Α.Ν. 1539/1938, που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 53 ΕισΝΑΚ και του άρθρου 58 Ν.Δ. 86/1969, ασκώντας από το έτος 1945 και μετά πράξεις φυσικής εξουσίασης επ’ αυτού. Ότι κατά την διαδικασία της κτηματογράφησης της περιοχής αυτής αναγράφηκαν ως συγκύριοι του ανωτέρω ακινήτου οι εναγόμενοι, κατά ποσοστό 50% έκαστος εξ αδιαιρέτου, με τίτλο κτήσης το αναφερόμενο στην αγωγή
συμβόλαιο πώλησης.

Με βάση το ιστορικό αυτό, το ενάγον, επικαλούμενο άμεσο έννομο συμφέρον, και προσδιορίζοντας την αξία του επίδικου ακινήτου στις 25.000,00 ευρώ, ζητά να αναγνωρισθεί το δικαίωμα της πλήρους κυριότητας του επί του ως άνω ακινήτου, και να διαταχθεί η
διόρθωση της εσφαλμένης αρχικής εγγραφής στα κτηματολογικά βιβλία του ΟΚΧΕ Κτηματολογικού Γραφείου …, ώστε το ως άνω επίδικο ακίνητο να καταχωρηθεί ως ιδιοκτησία του σε ποσοστό 100%, με αιτία κτήσης τον “ΝΟΜΟ και υπ’ αριθ. Ε/21182, Ε/23019, Ε/24575, Ε/26893/6-8-1955 Κ.Υ.Α. των Υπουργών Γεωργίας και Οικονομικών”, και τέλος, να
καταδικαστούν οι εναγόμενοι στη δικαστική του δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η αγωγή αρμόδια καθ’ ύλη και κατά τόπο εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου (άρθρα 6 § 2 εδ. α’ του Ν.2664/1998, 14 § 2 και 29 του ΚΠολΔ) κατά την
προκειμένη τακτική διαδικασία, είναι δε νόμιμη και επαρκώς ορισμένη, καθότι για τον προσδιορισμό του επιδίκου αρκεί η αναφορά του μοναδικού αριθμού Κ.Α.Ε.Κ. (ΕφΑθ 2375/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), απορριπτομένου του σχετικού ισχυρισμού του πρώτου εναγομένου, και ερείδεται στις διατάξεις των άρθρων 68 και 70 ΚΠολΔ, 6 § 1, 2 και 8 του Ν. 2664/1998, όπως αυτός ισχύει σήμερα μετά την τροποποίησή του από τους Ν.3481/2006 και Ν.4164/2013. 

Κατά συνέπεια, η υπό κρίση αγωγή πρέπει να εξεταστεί κατ’ ουσία, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της: 1) ασκήθηκε εντός της προθεσμίας του άρθρου 6 § 2 του Ν. 2664/1998, καθόσον κατά την παρ. 2 του άρθρου 102 του Ν. 4623/2019, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 9 Ν.4821/2021, ΦΕΚ A 134: «2. Για τις περιοχές που κηρύχθηκαν υπό κτηματογράφηση πριν την έναρξη ισχύος του ν. 3481/2006 (Α’ 162), η αποκλειστική προθεσμία της περίπτωσης α’ της παραγράφου 2 του άρθρου 6 του ν. 2664/1998, εάν δεν είχε λήξει η ίδια ή οι παρατάσεις της μέχρι τις 30.11.2018, λήγει στις 31.12.2022», 2) καταχωρήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός της προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών από την κατάθεσή της, στα τηρούμενα κτηματολογικά φύλλα, των επηρεαζόμενων με το δικόγραφο αυτής ακινήτων στο αρμόδιο κτηματολογικά γραφείο (σχετ. το υπ’ αριθμό πρωτ.: …/14-12-2021 πιστοποιητικό καταχώρισης εγγραπτέας πράξης του Κτηματολογικού Γραφείου …), και προσκομίζεται αντίγραφο του οικείου κτηματολογικού φύλλου, ενώ δεν απαιτείται 3) η καταβολή δικαστικού ενσήμου, κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 Κ.Δ. 26/06-10/07/1944 και 4) η προσκομιδή του πιστοποιητικού του άρθρου 54Α § 5 Κ.Φ.Δ, καθόσον το Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται από τον ΕΝ.ΦΙ.Α., κατ’ άρθρο 3 § 1 περ. α’ Ν.4223/2013, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 5 άρθρου 10 Ν.4474/2017, ΦΕΚ Α80/7.6.2017 (σύμφωνα δε με την παρ. 6 του αυτού άρθρου και νόμου, οι διατάξεις των παραγράφων 4 και 5 ισχύουν από 01/01/2016, πλην αυτής της παραγράφου 5 κατά το μέρος που αφορά στην Ε.Ο. και Κ., για την οποία ισχύει από 01/01/2017).

Από τα έγγραφα που προσκομίζονται νόμιμα μετ’ επικλήσεως από τους διαδίκους, τα οποία λαμβάνονται υπόψιν είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ορισμένα εκ των οποίων θα αναφερθούν κατωτέρω, χωρίς να παραλείπεται κάποιο από την ουσιαστική διερεύνηση της διαφοράς, καθώς και από την υπ’ αριθμόν …/25-02-2022 ένορκη βεβαίωση του Ν.Τ. του Δ., πολιτικού μηχανικού, … η οποία (βεβαίωση) δόθηκε ενώπιον της κ. Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης και προσκόμισε μετ’ επικλήσεως ο πρώτος εναγόμενος, με πρωτοβουλία του οποίου ελήφθη μετά από νόμιμη, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ, κλήτευση του αντιδίκου του (βλ. σχετ. την υπ’ αριθμ. …/18-2-2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, …), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Το επίδικο ακίνητο βρίσκεται στην περιοχή «…» της Κοινότητας … του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής, έχει εμβαδόν 2.003 τ.μ. και έχει καταχωριστεί στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Κεντρικής Μακεδονίας με ΚΑΕΚ …, οι δε εναγόμενοι έχουν καταχωρηθεί ως συγκύριοι αυτού, σε ποσοστό 50% έκαστος εξ αδιαιρέτου. Κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς … το Ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο του τουρκικού κράτους, υπεισήλθε στην κυριότητα όλων των ακινήτων που ανήκαν στην κατηγορία των δημοσίων γαιών, μεταξύ των οποίων και του επιδίκου, ενώ, δυνάμει της υπ’ αριθ. Ε21184, Ε/23019, Ε/24575, Ε/26893/6-8-1955 Κ.Υ.Α. των Υπουργών Γεωργίας και Οικονομικών αποφασίστηκε η παραχώρηση δημόσιων κτηνοτροφικών εκτάσεων του Νομού Χαλκιδικής προς αποκατάσταση κτηνοτροφών, μεταξύ των οποίων και ο Βοσκότοπος «…» της Κοινότητας …, εμβαδού 6.000 στρεμμάτων, οι οποίες διατέθηκαν, χωρίς όμως να διατεθεί το υπ’ αριθμό … τεμάχιο, όπου περιλαμβάνεται το επίδικο, το οποίο παρέμεινε στην κυριότητα του, η δε οριστική αυτή διανομή κυρώθηκε με το Ν.Δ. 1189/28-6-1972 (ΦΕΚ Α’ 99). Στη συνέχεια, δυνάμει του μη ανακληθέντος υπ’ αριθμ. πρωτοκόλλου 4140 και οριστικού τίτλου – παραχωρητηρίου …/3-8-19… του Δασαρχείου …, νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο … και αριθμό … των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου … Χαλκιδικής, παραχωρήθηκε, δυνάμει του άρθρου 14 και επ. του Ν.Δ. 86/1969 «Περί Δασικού Κώδικος» και έναντι τιμήματος 1.050 δραχμών, εξ ολοκλήρου καταβληθέντος, στον δικαιοπάροχο των εναγομένων, … του …, «Δημοσίαν Δασικήν έκτασιν εκ τριών (3) στρεμμάτων» (κατά τα αναφερόμενα στον ανωτέρω τίτλο κτήσης), στη θέση “…” της περιφέρειας του χωριού …, συνορευόμενη -κατά τα οριζόμενα στον αυτό τίτλο και στο συνημμένο αυτού σχεδιάγραμμα του Δασάρχη ….- ανατολικά, δυτικά και νότια με δημόσια δασική έκταση και βόρεια με αγρό ιδιοκτησίας του … του …. Σύμφωνα με την μνημονευόμενη στον ανωτέρω τίτλο από 16-2-1972 έκθεση του δασολόγου …, ο … είχε ήδη προβεί σε εκχέρσωση και καλλιέργεια της έκτασης αυτής δυνάμει του υπ’ αριθ. …/4-10-1957 προσωρινού τίτλου του Δασαρχείου …. Περαιτέρω, με το υπ’ αριθ. …/31-10-1976 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου … Χαλκιδικής … νομίμως μεταγεγραμμένο στον τόμο … και αριθμό … των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου …, ο … πώλησε το ως άνω ακίνητο κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στους εναγόμενους έναντι τιμήματος 180.000 δραχμών, το οποίο και εξόφλησαν, ως τούτο προκύπτει από την υπ’ αριθ. …/11-5-1978 πράξη εξόφλησης του υπ’ αριθ. …/1976 πωλητηρίου συμβολαίου και κατάργησης διαλυτικής αίρεσης του αυτού συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένης στον τόμο … και αριθμό … των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου … Ακολούθως, κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης της περιοχής, τμήμα της ως άνω παραχωρηθείσας έκτασης, εμβαδού 2.003 τ.μ., έλαβε αριθμό ΚΑΕΚ …, οι δε εναγόμενοι καταχωρήθηκαν, όπως προαναφέρθηκε, ως συγκύριοι με ποσοστό 50% έκαστος εξ αδιαιρέτου και με τίτλο κτήσης το προαναφερόμενο υπ’ αριθ. …/31-10-1976 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου …. Εξάλλου, σύμφωνα με την υπ’ αριθ. … απόφαση της Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων Δασικού Χάρτη της Τοπικής/Δημοτικής Κοινότητας … του Δήμου Σιθωνίας, η οποία εμπεριέχεται στο …ο Πρακτικό της από …/2019 συνεδρίασης της εν λόγω Επιτροπής (ΑΔΑ: …), που προσκομίζει μετ’ επικλήσεως ο πρώτος εναγόμενος, προκύπτει ότι η μορφή των τμημάτων με αριθμούς … και …, που αφορούν το επίδικο και αναφέρονται στους συνημμένους στην εν λόγω απόφαση ορθοφωτοχάρτες, έχει ως εξής: (α) Σύμφωνα με τους ορθοφωτοχάρτες έτους 1945 τα τμήματα 2 και 1 (…) του επιδίκου φέρουν Δασική Βλάστηση σε ποσοστό άνω του 40%, ενώ το τμήμα 1 (…) αυτού εμπίπτει σε μη δασική έκταση, σύμφωνα με την υπ’ αριθ. …/20-1-1982 εκδοθείσα Πράξη Χαρακτηρισμού, ενώ (β) σύμφωνα με τους ορθοφωτοχάρτες πρόσφατης λήψης διαπιστώθηκε ότι τα τμήματα 1 και 2 (…) του επιδίκου καλύπτονται από Άλλης Μορφής βλάστηση και όχι από δασική. Τα ανωτέρω επιρρωνύονται και από όσα κατέθεσε ενόρκως ο μάρτυρας που εξετάστηκε επιμελεία του πρώτου εναγομένου, Ν.Τ. του Δ., του οποίου η κατάθεση κρίνεται πειστική διότι έχει ιδία αντίληψη περί της μορφής της επίδικης έκτασης, καθότι γνωρίζει την περιοχή όπου ο πατέρας του έχει στην ιδιοκτησία του όμορο του επιδίκου ακίνητο με ΚΑΕΚ …, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε (σελ. 4η, στίχος 16ος και επ. της προμνησθείσας ένορκης βεβαίωσης) ότι: «Ως προς τον αγροτικό – δενδροκομικό χαρακτήρα της αρχικής έκτασης, γνωρίζω, λόγω γειτνίασης και από τις αφηγήσεις του πατέρα μου και του κ. ΧΧΧ, ότι αυτή παραχωρήθηκε προς το σκοπό αυτό στον τότε ιδιοκτήτη ΧΧΧ, δεδομένου ότι ο ίδιος ήταν ιδιοκτήτης όμορου (με την εξεταζόμενη έκταση) αγρού και ασκούσε την αυτή δραστηριότητα στην περιοχή, επομένως αιτιολογημένα η Διοίκηση είχε προχωρήσει και στην παραχώρηση της εν λόγω έκτασης για τον σκοπό της δενδροκομικής καλλιέργειας, προκειμένου ο … να επεκτείνει τη σχετική του δραστηριότητα, όπως και έπραξε. Τα ελαιόδεντρα αυτά υφίστανται και σήμερα και καλύπτουν την εν λόγω έκταση και η ηλικία τους αποδεικνύεται εύκολα με τις διαστάσεις του κορμού τους και τα χαρακτηριστικά τους. Ο κ. … μέχρι τα πρόσφατα έτη μάζευε ελιές και τις έδινε για λάδι [ ..]». Βάσει των ανωτέρω αποδειχθέντων, προέκυψε ότι η επίμαχη παραχώρηση του επιδίκου προς τον …. υπήρξε οριστική, με τον τελευταίο να αποκτά πρωτότυπα την κυριότητά του και το Ελληνικό Δημόσιο να αποξενώνεται από το έως τότε δικαίωμα κυριότητάς του επ’ αυτού, οι δε εναγόμενοι, εν συνεχεία, κατέστησαν συγκύριοι αυτού, με ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος, με παράγωγο τρόπο (αγορά) από τον δικαιοπάροχό τους, …. 

Επιπλέον, στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει εφαρμογή η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 17 του παραπάνω ν. 3208/2003, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 43 παρ.6 Ν.4280/2014 (ΦΕΚ A 159/8.8.2014), σύμφωνα με την οποία «Δημόσια και ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που παραχωρήθηκαν για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια με τις διατάξεις της δασικής
νομοθεσίας, όπως αυτές κατά καιρούς ίσχυσαν και κωδικοποιήθηκαν με τα αρθρα 14 έως και 27 του Δασικού Κώδικα, εφόσον αξιοποιήθηκαν κατά τους όρους της παραχώρησης ή της εκχέρσωσης, εκδόθηκαν οριστικά παραχωρητήρια και ουδέποτε μετέβαλαν τη χρήση για την οποία παραχωρήθηκαν δεν υπάγονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και μπορούν να διαθέτουν για χρήση, συναφή προς το σκοπο της παραχώρησης», ενώ μη εφαρμοστέα τυγχάνει η τρίτη παράγραφος του ως άνω άρθρου 17 (του Ν. 3208/2003), αφού το ακίνητο από την αρχική παραχώρησή του και έως και σήμερα καλλιεργείται και αξιοποιείται προς τον σκοπό για τον οποίο αυτό παραχωρήθηκε, και δεν προκύπτει ότι έχει εγκαταλειφθεί.

Επομένως, δεκτού γενομένου του ισχυρισμού ιδίας κυριότητας που προέβαλε ο πρώτος εναγόμενος με τις νομίμως και εμπροθέσμως προκατατεθείσες προτάσεις του, οι αγωγικοί ισχυρισμοί του ενάγοντος ότι η εγγραφή των εναγόμενων ως κυρίων στο ανωτέρω ΚΑΕΚ τυγχάνει εσφαλμένη και προσβάλλει το εμπράγματο δικαίωμα κυριότητάς του επ’ αυτού, τόσο ως διάδοχο του τουρκικού κράτους, όσο, επικουρικά, βάσει της κύρωσης της διανομής έτους 1972, τυγχάνουν απορριπτέοι ως ουσία αβάσιμοι. […] όπως αποδείχθηκε, ήδη από το έτος 1957 παραχωρήθηκε τούτο προσωρινά με τον υπ’ αριθ. …/4-10-1957 προσωρινό τίτλο του Δασαρχείου Πολυγύρου προς τον δικαιοπάροχο των εναγομένων και το ενάγον αποξενώθηκε από αυτό, ενώ, εν συνεχεία, εξεδόθη ο προαναφερόμενος οριστικός τίτλος. Σημειώνεται ότι τα
αναφερόμενα από το ενάγον περί μη ταύτισης των ορίων της παραχωρηθείσας προς τον δικαιοπάροχο των εναγόμενων έκτασης και της επίδικης έκτασης με ΚΑΕΚ …, για τα οποία και
προσκομίζει μετ’ επικλήσεως το υπ’ αριθ. πρωτ. …/17-5-2019 έγγραφο του Δασαρχείου Πολυγύρου, το οποίο, μεταξύ άλλων, απευθύνεται και προς την Πρόεδρο της 1ης Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων Δασικού Χάρτη, …, δεν είναι ικανά να στηρίξουν διαφορετική
δικανική πεποίθηση διότι οι επιφυλάξεις αυτές της Δασικής Υπηρεσίας λήφθηκαν υπόψη από την εν λόγω αρμόδια Επιτροπή, η οποία εξέδωσε την προαναφερόμενη υπ’ αριθ. …/1-8-2019 απόφαση επί των αντιρρήσεων του πρώτου εναγομένου, η οποία προσδιόρισε, μεταξύ άλλων, και τις συντεταγμένες κορυφών νέων πολυγώνων. Άλλωστε, τυχόν διαφοροποίηση των ορίων των δύο αυτών εκτάσεων οφείλεται και στο διαφορετικό εμβαδόν της κάθε έκτασης, αφού από τα ανωτέρω αποδειχθέντα προέκυψε ότι η αρχική παραχωρηθείσα έκταση είχε εμβαδόν 3 στρέμματα, ενώ η σημερινή έκταση του επιδίκου έχει εμβαδόν 2.003 τ.μ. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη.

ΠΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.

Μελέτη νομικών ζητημάτων και σύνταξη αίτησης: Στέλιος Μαυρίδης (ΔΣΘ 4474) / Θωμάς Δημητρίου (ΔΣΘ 8036) / Απόστολος-Παναγιώτης Αντωνόπουλος (ασκούμενος δικηγόρος).

… Ειδικότερα, με διαδοχικές, προφορικές και αυτοτελείς συμβάσεις πώλησης, καταρτισθείσες άτυπα στη Θεσσαλονίκη και για το χρονικό διάστημα από …/2021 έως …/2022, η αιτούσα εταιρεία πώλησε στην καθ’ής διάφορα μηχανήματα και προϊόντα, που εμπορεύεται, συνολικής αξίας ευρώ οκτώ χιλιάδων και πεντακοσίων (8.500,00 €), και εξεδόθησαν προς τούτο τα αντίστοιχα τιμολόγια-δελτία αποστολής, που αναφέρονται στην Καρτέλα Πελάτη. Δέον να επισημανθεί ότι, για την παρακολούθηση των συναλλαγών της αιτούσας εταιρείας με την καθ’ής η αίτηση έκδοσης δ.π., τηρούνταν και τηρείται λογαριασμός πελάτη (Καρτέλα), ήτοι απλός δοσοληπτικός λογαριασμός, στην οποία καταχωρούνται η ημερομηνία κατάρτισης κάθε διαδοχικής πώλησης, ο αριθμός του εκδοθέντος παραστατικού, το είδος του παραστατικού, η αξία του εκδιδόμενου κάθε φορά και για την κάθε διαδοχική πώληση τιμολογίου, και στην οποία Καρτέλα χρεοπιστώνονται τα επιμέρους ποσά από τις χρεώσεις των τιμολογίων και τις εκάστοτε καταβολές χρηματικών ποσών εκ μέρους της καθ’ής. Ο λογαριασμός πελάτη (Καρτέλα) τηρείται με το σύστημα της προοδευτικής χρεοπίστωσης, ήτοι οι επιμέρους καταβολές εκ μέρους της καθ’ής εξοφλούσαν και εξοφλούν παλαιότερες οφειλές της, κ.ο.κ. Έτσι, όλες οι τυχόν καταβολές του πελάτη, και ειδικότερα αυτές της καθ’ής, που αφορούν στο επίδικο χρονικό διάστημα …, καταχωρούνται στη στήλη των πιστώσεων του τηρούμενου μεταξύ  αιτούσας και καθ’ής απλού δοσοληπτικού λογαριασμού και αποσβένουν, κατά το ίδιο ποσό, το οφειλόμενο κάθε φορά χρεωστικό υπόλοιπο.

Στη συνέχεια, έναντι της συνολικής οφειλής των ευρώ οκτώ χιλιάδων και πεντακοσίων (8.500,00 €), η καθ’ ής εταιρεία εξέδωσε την με αριθμό … ισόποση τραπεζική επιταγή, σε χρέωση του με αριθμό GR… λογαριασμού της, που αυτή τηρούσε στην «Τράπεζα …», πληρωτέα εις διαταγήν της αιτούσας εταιρείας και στο υποκατάστημα (…) της ως άνω Τράπεζας. Η εν λόγω επιταγή ήταν μεταχρονολογημένη, καθώς, όπως προκύπτει και από την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη  Καρτέλα Πελάτη, η επιταγή καταχωρίσθηκε με α.α. 40 στην Καρτέλα στις …/05/2022, με ισόποση πίστωση 8.500,00 €, ωστόσο η επί του σώματος της επιταγής σημειωμένη ημερομηνία έκδοσης είναι η …/09/2022. Την επιταγή αυτή η αιτούσα  επιχείρησε να εμφανίσει για πληρωμή εμπρόθεσμα, κατά την ημερομηνία εμφάνισης και πληρωμής της, ήτοι στις …/09/2022, πλην όμως την ενημέρωσε ο αρμόδιος υπάλληλος της Τράπεζας, ο οποίος  την εξυπηρέτησε, η επιταγή δεν μπορούσε να πληρωθεί λόγω έλλειψης διαθέσιμων κεφαλαίων στο λογαριασμό της καθ’ής. Η αιτούσα επικοινώνησε άμεσα με την καθ’ής εταιρεία και, αφού γνωστοποίησε την αδυναμία πληρωμής, η νόμιμη εκπρόσωπός της καθ’ής, …., παρακάλεσε την αιτούσα να μη προβεί σε σφράγιση της ακάλυπτης επιταγής, δίνοντας  της παράλληλα την υπόσχεση/διαβεβαίωση ότι η οφειλή των 8.500,00 € θα πληρωθεί. Έτσι, η αιτούσα, πεισθείσα, δεν προέβη σε σφράγισή της. 

Κατόπιν τούτων, εις «μερική εκπλήρωση» τρόπον τινά της «υπόσχεσης/διαβεβαίωσης» που δόθηκε, η καθ’ής κατέβαλε στην αιτούσα μόνο το ποσό των τριών χιλιάδων πεντακοσίων ευρώ (3.500,00 €) με το υπ’αριθμ. ΕΒ… τραπεζικό έμβασμα, στις ../10/2022 (βλ. Καρτέλα Πελάτη, α.α. 56, «έμβασμα από πελάτη, 3.500,00 ευρώ, έναντι επιταγής»). Έκτοτε, και παρά τις επανειλημμένες προφορικές διαμαρτυρίες και οχλήσεις  της αιτούσας προς την καθ’ης, η τελευταία δεν έχει προβεί σε καμία άλλη καταβολή με αποτέλεσμα να απομένει ακόμα  ως ανεξόφλητο υπόλοιπο εκ της ως άνω επιταγής το ποσό των πέντε χιλιάδων ευρώ (ήτοι: 8.500,00 € – 3.500,00 € = 5.000,00 €). Η καθ’ής οχλήθηκε με την από ../12/2022 εξώδικη διαμαρτυρία, όχληση, δήλωση και πρόσκληση της αιτούσας προς αυτήν, που της επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα με την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη  …  Εκθεση Επίδοσης του … δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έδρα στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης,  και με την οποία  η αιτούσα εταιρεία κάλεσε την καθ’ής εταιρεία να της καταβάλλει το οφειλόμενο ληξιπρόθεσμο και απαιτητό υπόλοιπο. Στην εξώδικη αυτή η καθ’ής ουδέποτε απάντησε.

Από τα άρθρα 1, 2 και 28 του ν.5960/1933, συνάγεται ότι η επί της επιταγής σημείωση του χρόνου εκδόσεώς της είναι απαραίτητο στοιχείο του κύρους της, το οποίο όμως δεν θίγεται αν η σημειούμενη χρονολογία δεν είναι η αληθινή. Έτσι, η μεταχρονολογημένη επιταγή είναι έγκυρη και μπορεί να εμφανισθεί προς πληρωμή και πριν από την ημερομηνία που φέρεται ότι εκδόθηκε, αφού η επιταγή είναι πληρωτέα πάντοτε “εν όψει” (ΑΠ 193/1999, ΕλλΔνη 40/1054).

Οπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 1 επ., 29, 40 παρ.1 και 52 του ν.5960/1933 «περί επιταγής» και 873 Α.Κ., η έκδοση επιταγής ισχύει παράλληλα και ευθέως (όχι δηλαδή κατά μετατροπή άλλης μορφής σχέσης) κατά συρροή και ως έγγραφη αφηρημένη υπόσχεση χρέους, δηλαδή υφίσταται παράλληλα και ευθέως κατά συρροή μια δεύτερη απαίτηση του λήπτη. Επομένως, σε περίπτωση που η ενοχή από τον τίτλο της επιταγής καταστεί ανενεργής διαδικαστικώς (έκπτωση από το αναγωγικό δικαίωμα λόγω μη εμφανίσεως της επιταγής προς πληρωμή), η επιταγή, λόγω ακριβώς της προαναφερόμενης συρρέουσας αξίωσης του λήπτη–κομιστή της κατά του εκδότου από την έγγραφη αφηρημένη υπόσχεση χρέους, μπορεί να στηρίξει αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής, χωρίς να απαιτείται να επικαλεσθεί ο αιτών ότι ο εκδότης (επί επιταγής  σε  διαταγή  τρίτου  λήπτη)  ή ο  οπισθογράφος της (εκδότης σε διαταγή του ιδίου) από το ένα μέρος, και, ο κομιστής  της από το άλλο, θέλησαν  την  αντίστοιχη  ενοχή  τους  ως αφηρημένη, δηλαδή ανεξάρτητη της ενοχής από την  επιταγή  ή  ότι συντρέχουν οι  κατά το άρθρο 182 ΑΚ προϋποθέσεις μετατροπής, δεδομένου ότι: α) και  η  ανάληψη υποχρεώσεως  από  επιταγή είναι από τη φύση της αναιτιώδης, και, β) αν ο κομιστής επιταγής εξέπεσε από το αναγωγικό του δικαίωμα λόγω παραγραφής  ή  μη  εμφανίσεως της επιταγής προς πληρωμή, η επιταγή δεν είναι άκυρη (βλ. απόφαση ΜΠρ Λαμίας 310/1993, ΕΕΜΠΔ/1995, σελ.259 και προσκομιζόμενη και επικαλούμενη AD HOC54/2009 Ειρ.Θήρας). 

Η προσκομιζόμενη και επικαλούμενη επιταγή ισχύει, κατά τα ανωτέρω, παράλληλα και ως έγγραφη αφηρημένη υπόσχεση χρέους (άρθρο 873 Α.Κ.), αφού περιέχονται σ’ αυτή όλα τα στοιχεία της εν λόγω σύμβασης αφηρημένης υπόσχεσης χρέους, δεδομένου ότι η καθ’ής, διά της νομίμου εκπροσώπου της, υποσχέθηκε την πληρωμή της ως άνω επιταγής, 8.500,00 ευρώ, εξέδωσε την επίδικη επιταγή πληρωτέα σε διαταγή της αιτούσας εταιρείας, την παρέδωσε σε αυτήν την …/5/2022 και η αιτούσα εταιρεία την παρέλαβε αυθημερόν, αποδεχθείσα την πληρωμή της οφειλής κατά την ημερομηνία έκδοσης της επιταγής (…/9/2022), καταχωρίζοντας την στη Καρτέλα Πελάτη ως παραστατικό πίστωσης εκ μέρους της καθ’ής. Πλην, όμως,  η επιταγή, κατά την ημέρα πληρωμής της, δεν πληρώθηκε, ενώ, εκπρόθεσμα και μη προσηκόντως, αργότερα καταβλήθηκε, ως «έναντι ποσό», μέρος μόνον (3.500,00 ευρώ) του όλου ποσού που ανέφερε η επιταγή.

Όπως προκύπτει και από την τηρούμενη Καρτέλα Πελάτη, για το οφειλόμενο και επίδικο υπόλοιπο ποσό της επιταγής (8.500,00 – 3.500,00 = 5.000,00) η υποκείμενη αιτία είναι τα αναφερόμενα στην Καρτέλα παραστατικά (τιμολόγια πώλησης), για τα οποία, όμως, δεν υφίσταται ανάγκη προσκόμισής τους με την  κρισιολογούμενη αίτηση, καθώς ο λόγος, στον οποίο στηρίζεται η αίτηση, είναι το αξιόγραφο, δηλ. η επιταγή που δεν πληρώθηκε. Περαιτέρω, η καθ’ής  κατέθεσε την επιταγή ποσού 8.500,00 ευρώ μετά το τιμολόγιο νο.39 (παραστατικό: ΣΤΔΥ00…). Αυτά τα τιμολόγια, τα αναφερόμενα στην Καρτέλα, συνιστούν όλα μαζί την  υποκείμενη αιτία της κατατεθείσης επιταγής, που δεν πληρώθηκε παρά μόνον μερικώς (3.500,00 στις ΧΧ-10-2022), με υπόλοιπο οφειλόμενο ποσό εκ 5.000,00 ευρώ. Κατά συνέπεια των ανωτέρω, η αιτούσα δεν υποχρεούται να καταβάλει στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. το νόμιμο χαρτόσημο (ΠΔ 28.7.1931 περί Κώδικος των νόμων περί Τελών Χαρτοσήμου) επί του ποσού της επίδικης επιταγής, καθώς αυτή έχει ήδη καταβάλει τον αναλογούντα δασμό (Φ.Π.Α.) επί των παραστατικών για την υποκείμενη αιτία της οφειλής εκ της επιταγής, όπως προκύπτει από τον αναγραφόμενο σε αυτά ΦΠΑ 24% για τα τιμολόγια με ΑΑ στην Καρτέλα: 1 έως 39, όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες και επικαλούμενες Περιοδικές Δηλώσεις ΦΠΑ της εταιρείας για τις περιόδους εντός των οποίων εξεδόθησαν τα με α.α. (στην Καρτέλα) 1-39 επίδικα τιμολόγια, και δη: (α) Δήλωση ΦΠΑ … για την περίοδο από 1-11-2021  έως  30-11-21, που υπεβλήθη στην αρμόδια ΔΟΥ στις …/12/2021, ….

Κατά τα προαναφερθέντα, αποδεικνύεται πλήρως και εγγράφως η αξίωση της αιτούσας, κατά το ποσό της προσκομιζόμενης και επικαλούμενης επιταγής, μετά την αφαίρεση του ποσού που κατέβαλε η καθ’ ης σύμφωνα με τα παραπάνω (εγγραφή στις 31-5-2022 με αιτιολογία «…Αξιόγραφα»), δηλαδή συνολικά το ποσό των πέντε χιλιάδων ευρώ (5.000,00 €), και επομένως η αιτούσα εταιρεία δικαιούται να αξιώσει την καταβολή του και με έκδοση διαταγής πληρωμής, νομιμότοκα…

Το Δικαστήριο είναι καθ’ ύλην (άρθρο 14 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.) και κατά τόπον αρμόδιο (άρθρα 25 παρ.2), σύμφωνα με την έδρα της καθ’ής εταιρείας-ΝΠ.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 

Η αίτηση είναι νόμιμη κατ’ άρθρα ΚΠολΔ: 623 επ., 624.1, 626, 628.1α’, 632.1, 633.1 και αποδεικνύεται από το προσκομιζόμενο πρωτότυπο της επίδικης επιταγής και από τα λοιπά επικαλούμενα στην αίτηση της αιτούσας έγγραφα, προσκομιζόμενα σε πρωτότυπα και σε αντίγραφα, αρμόδια δε καθ’ύλην και κατά τόπον και παραδεκτά φέρεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου. Πρέπει επομένως να γίνει δεκτή κατ’ ουσίαν, όπως ορίζεται στο διατακτικό, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου (…  eparavolo σε συνδ. με την …  απόδειξη πληρωμής του στην Τράπεζα …), με τα ανάλογα τέλη υπέρ ΤΝ και ΤΑΧΔΙΚ και τα τέλη συζήτησης (Β… τετραπλότυπη απόδειξη ΔΣΘ).

                                        ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ  

Δέχεται την αίτηση ως νόμιμη και βάσιμη.

Σύνταξη Προσφυγής: Στέλιος Μαυρίδης (ΔΣΘ 4474) / Σύνταξη υπομνήματος και παράσταση στο ακροατήριο: Κωνσταντίνος Χριστιάς (ΔΣΘ 11307).

5. Επειδή, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, κατά το μέρος με το οποίο ζητείται η ακύρωση της 27397/122/19-8-2013 απόφασης του Υπουργού και του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, όπως αυτή τροποποιήθηκε από την 8422/20/14-3-2014 κοινή υπουργική απόφαση και «όπως επαναλαμβάνεται» (κατά τα αναφερόμενα στο οικείο δικόγραφο) στην Φ.11321/11115/802/2-6-2014 κοινή υπουργική απόφαση, αποτελεί αίτηση ακύρωσης στρεφόμενη κατά κανονιστικών υπουργικών αποφάσεων και υπάγεται στη γενική ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Επομένως, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, κατά το ως άνω μέρος του, πρέπει να παραπεμφθεί, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 12 παρ.2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο είναι το μόνο αρμόδιο να αποφανθεί επί του παραδεκτού του κρινόμενου ένδικου βοηθήματος, κατά το παραπεμφθέν σε αυτό μέρος. 

6. Επειδή, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, κατά το μέρος με το οποίο ζητείται η ακύρωση της Μ… πράξης επιβολής προστίμου και του … δελτίου ελέγχου των αρμοδίων οργάνων του Π.Ε.Κ.Α. … του Ε.Φ.Κ.Α., αποτελεί προσφυγή, η οποία υπάγεται στην καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμοδιότητα του παρόντος Δικαστηρίου και πρέπει να εξετασθεί, περαιτέρω, ως προς τις λοιπές προϋποθέσεις του παραδεκτού της άσκησής της.

9. Επειδή, ο καθ’ ου η προσφυγή Φορέας, με την … έκθεση απόψεων του Αναπληρωτή Διευθυντή του …΄ Τοπικού Υποκαταστήματος Μισθωτών Θεσσαλονίκης, ζητεί την απόρριψη της κρινόμενης προσφυγής, κατά το μέρος με το οποίο ζητείται η ακύρωση της Μ… πράξης επιβολής προστίμου, ως εκπρόθεσμης, προβάλλοντας ότι η πράξη αυτή απεστάλη ταχυδρομικώς στην προσφεύγουσα, λόγω όμως του ότι σχετική επιστολή επέστρεψε ως «αζήτητη», την …/2017 τοιχοκολλήθηκε στην πινακίδα του οικείου Υποκαταστήματος. Οι ανωτέρω ισχυρισμοί του καθ’ ου η προσφυγή Φορέα περί ταχυδρομικής αποστολής της προσβαλλόμενης πράξης επιβολής προστίμου στην προσφεύγουσα, περί επιστροφής της σχετικής επιστολής ως «αζήτητης» και περί τοιχοκόλλησης της πράξης αυτής στην πινακίδα του οικείου Υποκαταστήματος την …/2017 τυγχάνουν απορριπτέοι, προεχόντως, ως αναποδείκτως προβαλλόμενοι, δεδομένου ότι στον διοικητικό φάκελο δεν περιλαμβάνεται κανένα στοιχείο, εκ του οποίου να προκύπτει η ταχυδρομική αποστολή της προσβαλλόμενης πράξης επιβολής προστίμου στην προσφεύγουσα ούτε η τοιχοκόλλησή της στην πινακίδα του οικείου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α. Σε κάθε δε περίπτωση, η τοιχοκόλληση της μη επιδοθείσας πράξης στην ειδική πινακίδα του οικείου Υποκαταστήματος του Ε.Φ.Κ.Α. αποτελεί στάδιο της διαδικασίας επίδοσης, μόνον όταν αύτη επιχειρείται μέσω των οργάνων του εν λόγω Φορέα, ενώ δεν εφαρμόζονται οι περί τοιχοκόλλησης διατάξεις, όταν η επίδοση ενεργείται μέσω ταχυδρομικών εταιριών, κατά τα προεκτεθέντα στη σκέψη 8 της παρούσας απόφασης. Κατόπιν τούτων και δεδομένου ότι από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου δεν προκύπτει η ημερομηνία επίδοσης της προσβαλλόμενης Μxxx πράξης επιβολής προστίμου στην προσφεύγουσα, η ίδια δε αναφέρει ότι έλαβε γνώση αυτής την 22α-3-2018, το Δικαστήριο κρίνει ότι η κρινόμενη προσφυγή, κατά το μέρος με το οποίο ζητείται η ακύρωση της ως άνω πράξης επιβολής προστίμου, ασκήθηκε εμπροθέσμως.

12. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Η προσφεύγουσα διατηρεί επιχείρηση … στη Θεσσαλονίκη και επί της οδού …. Την …/…/2017 και ώρα …΄, διενεργήθηκε από αρμόδια ελεγκτικά όργανα του Π.Ε.Κ.Α. … του Ε.Φ.Κ.Α. επιτόπιος έλεγχος στην προαναφερθείσα επιχείρηση, κατά τον οποίο βρέθηκαν να εργάζονται ο …, ως μηχανικός και πωλητής, η …, ως υπάλληλος, και ο …, ως …, ενώ στον χώρο της επιχείρησης βρέθηκε ο υιός της προσφεύγουσας … και δύο άτομα αγνώστων στοιχείων. Στο συνταχθέν σχετικώς … δελτίο ελέγχου αναγράφεται ότι «κατά την είσοδο του κλιμακίου ελέγχου στην επιχείρηση στην είσοδο του θεάτρου υπήρχαν δύο κυρίες. Η πρώτη κυρία, μόλις μας είδε, σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μας και ρώτησε πως μπορεί να μας εξυπηρετήσει. Η δεύτερη κυρία, επίσης, όταν ρωτήθηκε αν εργάζεται, αφού πρώτα της δηλώσαμε την ιδιότητά μας, έφυγε από την επιχείρηση, μετά από παραίνεση της …. Επίσης, από την επιχείρηση έφυγε και η πρώτη κυρία.». Κατόπιν τούτων, εκδόθηκε η προσβαλλόμενη Μ… πράξη επιβολής προστίμου του αρμοδίου οργάνου του Π.Ε.Κ.Α. … του Ε.Φ.Κ.Α., με την οποία επιβλήθηκαν σε βάρος της προσφεύγουσας δύο πρόστιμα, έκαστο ύψους 10.549,44 ευρώ και συνολικού ύψους 21.098,88 ευρώ, για τις παραβάσεις της μη αναγραφή δύο προσώπων αγνώστων στοιχείων στον πίνακα προσωπικού της επιχείρησής της.

13. Επειδή, ήδη, με την κρινόμενη προσφυγή, όπως αυτή αναπτύσσεται με το παραδεκτώς κατατεθέν την …/2021 υπόμνημά της, η προσφεύγουσα προβάλλει, μεταξύ άλλων, ότι δεν υφίστατο σχέση εξαρτημένης εργασίας μεταξύ αυτής και των δύο ανευρεθέντων στον χώρο της επιχείρησής της προσώπων αγνώστων στοιχείων … Προς απόδειξη δε των ανωτέρω ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα προσκομίζει την …/2021 ένορκη βεβαίωση της … ενώπιον της αρμόδιας Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης, για την οποία έχουν τηρηθεί τα προβλεπόμενα στο άρθρο 185 παρ.2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

14. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη σχέσης εξαρτημένης εργασίας μεταξύ της προσφεύγουσας και των δύο ατόμων αγνώστων στοιχείων, τα οποία ανευρέθηκαν στον χώρο της επιχείρησής της κατά τη διενέργεια του από …/2017 επιτόπιου ελέγχου εκ μέρους των αρμοδίων οργάνων του Π.Ε.Κ.Α. … του Ε.Φ.Κ.Α., όπως βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη προσφυγή. Συγκεκριμένα, στο συνταχθέν … δελτίο ελέγχου αναφέρεται, σχετικά με το πρώτο άτομο αγνώστων στοιχείων, ότι βρισκόταν στην είσοδο του …, ότι, όταν είδε τους ελεγκτές, «σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος τους και ρώτησε πως μπορούσε να τους εξυπηρετήσει» και ότι εν συνεχεία αποχώρησε και, σχετικά με το δεύτερο άτομο αγνώστων στοιχείων, ότι βρισκόταν ομοίως στην είσοδο του… και ότι εν συνεχεία αποχώρησε, κατόπιν παραίνεσης υπαλλήλου της ελεγχόμενης επιχείρησης. Μόνον όμως η παρουσία των εν λόγω ατόμων στον χώρο εισόδου της ελεγχθείσας επιχείρησης και η εν συνεχεία αναχώρησή τους, χωρίς να προκύπτει ότι κατελήφθησαν να ασκούν συγκεκριμένα καθήκοντα που να προσιδιάζουν σε εργαζομένους της επιχείρησης, δεν αρκούν ώστε να στοιχειοθετηθεί ύπαρξη σχέσης εξαρτημένης εργασίας μεταξύ της προσφεύγουσας και των ατόμων αυτών (βλ. και ΜΔΕφΘεσσαλονίκης 1567/2021). Το γεγονός δε ότι μία εκ των ανωτέρω ανευρεθέντων προσώπων αγνώστων στοιχείων (ανεξαρτήτως του εάν επρόκειτο περί της …, όπως υποστηρίζει η προσφεύγουσα, ή όχι) πλησίασε τα αρμόδια όργανα του καθ’ ου η προσφυγή Φορέα και ρώτησε πως θα μπορούσε να τους εξυπηρετήσει, μη συνεπικουρούμενο από κανένα άλλο στοιχείο και καμία άλλη σχετική διαπίστωση, δεν αρκεί ώστε να στηριχθεί η κρίση των ελεγκτών ότι αυτή συνδεόταν με σχέση εξαρτημένης εργασίας με την προσφεύγουσα. Εξάλλου, στην προκειμένη περίπτωση, ούτε τα ανευρεθέντα αγνώστων στοιχείων πρόσωπα ούτε άλλοι εργαζόμενοι ή πελάτες της ελεγχθείσας επιχείρησης δήλωσαν ότι τα πρόσωπα αυτά διατηρούσαν εργασιακή σχέση με την προσφεύγουσα (βλ. και ΜΔΕφΘεσσαλονίκης 1567/2021). Κατόπιν τούτων και δεδομένου ότι, όπως ήδη κρίθηκε, από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου δεν αποδεικνύεται ότι τα δύο άτομα αγνώστων στοιχείων, τα οποία ανευρέθηκαν στον χώρο της επιχείρησης της προσφεύγουσας κατά τη διενέργεια του από … επιτόπιου ελέγχου, συνδεόταν με σχέση εξαρτημένης εργασίας με αυτήν, όπως βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη προσφυγή, το Δικαστήριο κρίνει ότι η προσβαλλόμενη Μ… πράξη επιβολής προστίμου του αρμοδίου οργάνου του Π.Ε.Κ.Α. … του Ε.Φ.Κ.Α., με την οποία επιβλήθηκαν σε βάρος της δύο πρόστιμα, έκαστο ύψους 10.549,44 ευρώ και συνολικού ύψους 21.098,88 ευρώ, λόγω της μη αναγραφής των ανωτέρω προσώπων στον ισχύοντα πίνακα προσωπικού της επιχείρησής της, δεν είναι ορθή και νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων που προβάλλονται με την υπό κρίση προσφυγή.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την προσφυγή, κατά το μέρος με το οποίο ζητείται η ακύρωση της Μ… πράξης επιβολής προστίμου του αρμοδίου οργάνου του Π.Ε.Κ.Α. … του Ε.Φ.Κ.Α.

Ακυρώνει την Μ… πράξη επιβολής προστίμου του αρμοδίου οργάνου του Π.Ε.Κ.Α. … του Ε.Φ.Κ.Α.

Σύνταξη αίτησης ακύρωσης: Σ.Μαυρίδης και Θ.Δημητρίου (ΔΣΘ) / Σύνταξη υπομνήματος και παράσταση στο ακροατήριο: Σ.Μαυρίδης (ΔΣΘ, 4474).

3. Επειδή, η υπόθεση φέρεται προς νέα συζήτηση μετά την έκδοση της …/2020 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης, προκειμένου τα αντίδικα μέρη να εκθέσουν τις απόψεις τους επί των προσκομισθέντων από τους αιτούντες, μετά την κατά την …/2019 πρώτη συζήτηση της υποθέσεως, στοιχείων. 

4. Επειδή, ο πρώτος των αιτούντων, Σ.Σ., δεν παρέστη κατά την παρούσα δικάσιμο, είχε όμως νομιμοποιήσει τον υπογράφοντα το δικόγραφο της αιτήσεως δικηγόρο Στυλιανό Μαυρίδη, με προφορική του δήλωση στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υποθέσεως στην ως άνω δικάσιμο.

6. Επειδή … επομένως, μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη είναι η …/6-4-2015 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης (γ΄ προσβαλλόμενη πράξη), η δε κρινόμενη αίτηση, κατά το μέρος που στρέφεται κατ’ αυτής, πρέπει να θεωρηθεί ότι ασκείται εμπροθέσμως, εφόσον από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει κοινοποίησή της στους αιτούντες, ούτε τεκμαίρεται ότι οι τελευταίοι έλαβαν πλήρη γνώση της πράξης σε χρόνο προγενέστερο των 60 ημερών πριν από την άσκηση της αίτησης, ενώ εξάλλου, γνώση της πράξης δεν τεκμαίρεται από μόνη την ανάρτησή της στη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ».

8. Επειδή, από τη συνδυασμένη ερμηνεία των προαναφερομένων διατάξεων, προκύπτει ότι στην αρμοδιότητα των ΕΠ.Ε.Α. ανήκει, κατ’ αρχήν, η κρίση περί του δασικού ή μη χαρακτήρα μίας εκτάσεως (ΣτΕ 775/2020 σκ. 8) και, επιπροσθέτως, ότι οι ΕΠ.Ε.Α. είναι αρμόδιες να αποφαίνονται για τον δασικό ή μη χαρακτήρα εκτάσεων που περιλαμβάνονται σε περιοχές που είναι κηρυγμένες ως αναδασωτέες.

9. Με την αίτησή τους οι αιτούντες ισχυρίστηκαν ότι αμφότερα τα τμήματα ήταν αγροί, καλλιεργούμενοι συνεχώς και αδιαλείπτως, επικαλούμενοι, μεταξύ άλλων, και το …/1973 έγγραφο του Δασάρχη … (που εκδόθηκε κατόπιν αιτήσεως του δικαιοπαρόχου τους Γ.Σ., ενόψει της συντάξεως των προαναφερόμενων συμβολαίων αγοραπωλησίας του ακινήτου), σύμφωνα με το οποίο έκταση … τ.μ., στην οποία περιλαμβάνονται οι επίμαχες, στη θέση «…» …, όπως διαπιστώθηκε κατόπιν αυτοψίας, είναι αγρός και όχι δασική έκταση. Με την ίδια αίτηση οι αιτούντες ζήτησαν, επικουρικά, να αρθεί η αναδάσωση, διότι, και αν ακόμη ήθελε κριθεί ότι τα συγκεκριμένα εδαφοτεμάχια καλύπτονταν από δασική βλάστηση που καταστράφηκε λόγω της ως άνω πυρκαγιάς, αυτά έχουν και πάλι δασωθεί λόγω μακροχρόνιας απουσίας των αιτούντων και, ως εκ τούτου, ο σκοπός της αναδάσωσης έχει ήδη εκπληρωθεί. Επί της ανωτέρω αιτήσεως συντάχθηκε η …/2015 αρνητική εισήγηση του Δασάρχη xxx, βάσει δε αυτής, ο ασκών καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης εξέδωσε την …/2015 απόφαση, με την οποία απέρριψε την αίτηση, με την αιτιολογία ότι: «Δεν αίρουμε, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 44 του ν. 998/1979, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, την …/1998 απόφαση περί κήρυξης αναδάσωσης στη μείζονα έκταση εμβαδού … στρ. … και δεν ανακαλούμε την αναδασωτέα ιδιότητα σε ό,τι αφορά τις εκτάσεις Ε1 και Ε2, εμβαδών Ε1= … τ.μ. και Ε2=… τ.μ., … οι οποίες αποτελούν τμήματα ευρύτερης έκτασης της εν λόγω απόφασης κήρυξης έκτασης ως αναδασωτέας, διότι δεν υφίσταται λόγος ανάκλησης ή τροποποίησής της … για οποιαδήποτε πραγματική ή νομική αιτία».

10. Επειδή, οι αιτούντες, μετά τη συζήτηση της υποθέσεως κατά την ως άνω δικάσιμο (της …/2019), εντός της χορηγηθείσης από τον Πρόεδρο προθεσμίας για την κατάθεση υπομνήματος, προσκόμισαν στη Γραμματεία του Τμήματος, τις … και …/2018 αποφάσεις της Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων Δασικού Χάρτη της Τοπικής Κοινότητας … του Δήμου …, με τις οποίες έγιναν δεκτές, αντιστοίχως, οι … και …/2017 αντιρρήσεις τους και κρίθηκε ότι αμφότερες οι επίμαχες εκτάσεις, … με ένδειξη ΑΝ, ΔΔ, είναι μη δασικές, διότι έχουν απωλέσει τον δασικό/χορτολοβαδικό χαρακτήρα πριν τις 11-6-1975, λόγω επεμβάσεων που έλαβαν χώρα με βάση σχετική διοικητική πράξη, η οποία καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητας, κατά δε τη στερεοσκοπική παρατήρηση Α/Φ έτους λήψης 1945 και 2007 φαίνεται ότι αποτελούσαν και αποτελούν μη δασικές εκτάσεις. Δεδομένου, όμως, ότι οι αποφάσεις αυτές δεν είχαν προσκομισθεί από τη Διοίκηση σε συμπλήρωση του διοικητικού φακέλου, αλλά προσκομίσθηκαν το πρώτον μετά τη συζήτηση της υποθέσεως, δεν μπορούσαν να ληφθούν υπόψη. Ενόψει τούτου, με την …/2020 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου αναβλήθηκε η εκδίκαση της υποθέσεως όσον αφορά την προσβολή της …/2015 αποφάσεως του ασκούντος καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Μακεδονίας-Θράκης, προκειμένου τα αντίδικα μέρη να εκθέσουν τις απόψεις τους, σχετικώς με την επιρροή των ανωτέρω αποφάσεων της Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων Δασικού Χάρτη στο αντικείμενο της δίκης, το παραδεκτό της αιτήσεως (ύπαρξη εννόμου συμφέροντος κατά τη συζήτηση της υποθέσεως) και το βάσιμο των ισχυρισμών των αιτούντων (μη δασικός χαρακτήρας των επίμαχων εκτάσεων κατά την κήρυξη της αναδασώσεως).

11. Επειδή, ήδη, οι αιτούντες προσκόμισαν εκ νέου τις … και …/2018 αποφάσεις της Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων κατά του Δασικού Χάρτη της Τοπικής Κοινότητας xxx του Δήμου xxx, υποστηρίζοντας ότι: α) εξακολουθεί να υφίσταται το αντικείμενο της δίκης και δεν συντρέχει λόγος κατάργησης αυτής, διότι, αν και δικαιώθηκαν πλήρως για όλη τους την έκταση, ο χαρακτηρισμός της ως αναδασωτέας (με κωδικό ΑΝ) «δεν έχει αρθεί από την αρμόδια προς τούτο Περιφέρεια», β) υφίσταται και σήμερα το έννομο συμφέρον τους, καθώς μόνο με την έκδοση δικαστικής απόφασης που θα ακυρώνει τις προσβαλλόμενες πράξεις θα υποχρεωθεί η Διοίκηση να διορθώσει τον χαρακτηρισμό της έκτασης κατά τα κριθέντα από την ΕΠ.Ε.Α. και γ) με τις προσκομισθείσες αποφάσεις αποδείχθηκε το βάσιμο των ισχυρισμών τους, ότι δηλαδή οι επίμαχες εκτάσεις δεν είναι δασικές. Αντιθέτως, το Δημόσιο, σε εκτέλεση της ανωτέρω αναβλητικής απόφασης του Δικαστηρίου, προσκόμισε το …/2020 έγγραφο της Αναπληρώτριας Προϊσταμένης του Δασαρχείου xxx γίνεται και πάλι αρνητική εισήγηση αναφορικά με την άρση της …/1998 απόφασης κήρυξης αναδασωτέας έκτασης του Διευθυντή Δασών Ν. …, με την αιτιολογία ότι δεν πληρούνται οι εκ του νόμου προϋποθέσεις προς τούτο. Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στο ως άνω έγγραφο, για την ενδεχόμενη άρση και τροποποίηση μιας πράξης αναδάσωσης ισχύουν τα προβλεπόμενα στο άρθρο 44 παρ. 4 του ν. 998/1979, όπως ισχύει, ανεξάρτητα αν η ΕΠ.Ε.Α. αποφάσισε ότι αυτή δεν αποτελούσε δάσος ή δασική είτε παλιά είτε πρόσφατα και, επιπλέον, η απόφαση αναδάσωσης αποτελεί ιδιαίτερης ισχύος διοικητική πράξη απορρέουσα από το άρθρο 117 του Συντάγματος, έχουσα την αυτοτέλειά της σε σχέση με το ειδικό καθεστώς που εισάγει για την προστασία της έκτασης στην οποία αναφέρεται. Περαιτέρω, επαναλαμβάνεται ο διαχρονικός δασικός χαρακτήρας των επίμαχων εκτάσεων, με αναφορά στη φωτοερμηνεία αεροφωτογραφιών των ετών 1945, 1960, 1980 και 1993, καθώς και ορθοφωτογραφιών έτους λήψης 2007-2009 και 2015.

12. Επειδή, κατ’ αρχάς, παρά τη θετική για τους αιτούντες έκβαση των υποβληθεισών αντιρρήσεών τους κατά του δασικού χάρτη με την έκδοση των σχετικών αποφάσεων … και …/2018 από την αρμόδια ΕΠ.Ε.Α., οι επίμαχες εκτάσεις δεν έχουν μέχρι σήμερα εξαιρεθεί από την αναδάσωση, όπως προκύπτει από το …/2020 έγγραφο του Δασαρχείου xxx, που ήδη προσκομίσθηκε στο Δικαστήριο. Επιπλέον, οι εκτάσεις αυτές διατηρούν τον χαρακτηρισμό ΑΝ, που δηλώνει αναδασωτέα έκταση, στον αναρτηθέντα δασικό χάρτη, καθόσον, κατά τα αναφερόμενα στο σώμα των εν λόγω αποφάσεων, η διόρθωση του χαρακτηρισμού ΑΝ δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες της ΕΠ.Ε.Α. Επομένως, οι αιτούντες διατηρούν το έννομο συμφέρον τους και η εξέταση της κρινόμενης αίτησης παρίσταται λυσιτελής … Κατόπιν τούτων, οι … και …/2018 αποφάσεις της Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων …, που, κατ’ αποδοχή σχετικών αντιρρήσεων των αιτούντων, έκριναν ότι οι ανωτέρω εκτάσεις δεν είναι δασικές, αποτελούν νέα στοιχεία, ικανά να κλονίσουν την πραγματική βάση της …/2015 προσβαλλόμενης πράξης περί μη άρσης της αναδάσωσης ως προς αυτές και μη ανάκλησης της αναδασωτέας ιδιότητάς τους (πρβλ. ΣτΕ 5390/2012), εφόσον, όπως αναφέρθηκε στη σκέψη 8 της παρούσας, η ΕΠ.Ε.Α. έχει κατά νόμο αρμοδιότητα να αποφαίνεται για τον δασικό ή μη χαρακτήρα εκτάσεων που περιλαμβάνονται σε περιοχές που είναι κηρυγμένες ως αναδασωτέες.

13. Επειδή, υπό τα δεδομένα αυτά, η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης, με την οποία απορρίφθηκε η …/2015 αίτηση των αιτούντων περί ανακλήσεως της …/1998 απόφασης του Διευθυντή Δασών Νομού … όσον αφορά τις επίδικες εκτάσεις τους … έχει κλονιστεί κατά την πραγματική της βάση και, για τον λόγο αυτόν, που βασίμως προβάλλεται, πρέπει να ακυρωθεί η εν λόγω πράξη, κατ’ αποδοχή της κρινόμενης αίτησης, ενώ παρέλκει, ως αλυσιτελής, η εξέταση των λοιπών λόγων ακύρωσης. Περαιτέρω, η υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στον Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, προκειμένου να προβεί στις απαιτούμενες κατά το άρθρο 44 παρ. 4 του ν. 998/1979 ενέργειες (βλ. άρθρο 18 παρ. 2 του ν. 3889/2010). Τέλος, πρέπει να επιβληθεί σε βάρος του Δημοσίου η δικαστική δαπάνη των αιτούντων, ανερχόμενη στο ποσό των πεντακοσίων εβδομήντα έξι (576) ευρώ.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την αίτηση ακύρωσης.

Ακυρώνει την …/2015 απόφαση του ασκούντος καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης.

Αναπέμπει την υπόθεση στον Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, για τις νόμιμες ενέργειες κατά το σκεπτικό.

Διατάσσει την απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στους αιτούντες.

Επιβάλλει σε βάρος του Δημοσίου τη δικαστική δαπάνη των αιτούντων, η οποία ανέρχεται στο ποσό των πεντακοσίων εβδομήντα έξι ευρώ (576 €).

Δικηγόρος προσφεύγουσας / σύνταξη προσφυγής & υπομνήματος: Σ.Μαυρίδης (ΔΣΘ, 4474).

Επειδή: στο άρθρο 2 παρ.1 περ. α’ του α.ν. 1846/1951 «Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων» (Α’ 179) , όπως η περίπτωση αυτή τροποποιήθηκε με την παρ.1 του άρθρου 2 του ν. 4476/1965 (Α’ 103), ορίζεται ότι: «Εις την ασφάλισιν του παρόντος νόμου υπάγονται υποχρεωτικώς και αυτοδικαίως: α) Τα πρόσωπα τα οποία εντός των ορίων της χώρας παρέχουν κατά κύριον επάγγελμα εξηρτημένην εργασίαν έναντι αμοιβής…». Με μέριμνα του εργοδότη το ένα αντίτυπο του  Πίνακα (Προσωπικού)  παραλαμβάνεται από την υπηρεσία κατάθεσης σφραγισμένο και αναρτάται σε εμφανές σημείο του τόπου εργασίας χωρίς τη στήλη των καταβαλλόμενων αποδοχών… Το άλλο παραμένει στο αρχείο της υπηρεσίας του Σ.Ε.Π.Ε. Στο αρχείο των κατατεθειμένων Πινάκων των υπηρεσιών του Σ.Ε.Π.Ε. έχει άμεση πρόσβαση η αρμόδια υπηρεσία του Ι.Κ.Α. σε κάθε περίπτωση.

Επειδή, εξάλλου, ο ν. 4554/2018 … όριζε στο άρθρο 5, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο, πριν από την αντικατάστασή του με το άρθρο 65 του  ν. 4635/2019 (Α’ 167/30 .10.2019), ότι: «l. Ειδικός Επιθεωρητής Εργασιακών Σχέσεων ή Επιθεωρητής Εργασιακών Σχέσεων ή ελεγκτής των Περιφερειακών Ελεγκτικών Κέντρων Ασφάλισης ή αρμόδιος υπάλληλος του Ε.Φ.Κ.Α., που διαπιστώνει τη μη αναγραφή εργαζομένου σε ισχύοντα πίνακα προσωπικού που τηρείται από τον εργοδότη, επιβάλλει στον εργοδότη πρόστιμο ποσού δέκα χιλιάδων πεντακοσίων (10.500) ευρώ για κάθε αδήλωτο εργαζόμενο, κατά  δέσμια αρμοδιότητα, χωρίς προηγούμενη πρόσκλησή του για παροχή εξηγήσεων. 2. … 3. … 4. Σε κάθε παράβαση του παρόντος άρθρου τεκμαίρεται ότι η σχέση εργασίας διήρκεσε τρεις (3) μήνες, εκτός εάν ο εργοδότης ή ο εργαζόμενος αποδείξουν διαφορετικά… Ως βάση υπολογισμού των εισφορών λαμβάνεται ο κατώτατος μισθός ή το κατώτατο ημερομίσθιο...”.

Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Στις …/2019 και ώρα 19.10 διενεργήθηκε, από όργανα του Π.Ε.Κ.Α. …  του Ε.Φ.Κ.Α., επιτόπιος έλεγχος στην ατομική επιχείρηση της προσφεύγουσας (κατάστημα ενδυμάτων) στο … . Κατά τον έλεγχο διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα δεν είχε αναγράψει σε πίνακα προσωπικού την … (με ημερομηνία γέννησης …/2003), που βρέθηκε στο κατάστημα και θεωρήθηκε από τους ελεγκτές ως εργαζόμενη της επιχείρησης με την ειδικότητα της πωλήτριας και η οποία δήλωσε σε αυτούς ότι είναι φίλη της κόρης της ιδιοκτήτριας και την ημέρα του ελέγχου κρατούσε για λίγο το μαγαζί, διότι η ιδιοκτήτρια πήγε στα … για δουλειές (βλ. το συνταχθέν υπ’ αρ. …/2019 δελτίο ελέγχου των ως άνω οργάνων, στο οποίο αναγράφεται ως ημερομηνία πρόσληψης της εν λόγω φερόμενης ως εργαζόμενης η ημερομηνία διενέργειας του ελέγχου).

Επειδή, με την κρινόμενη Προσφυγή, που επιδόθηκε νόμιμα στο καθ’ου, … όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται με το νομίμως κατατεθέν υπόμνημά της, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση των προαναφερόμενων πράξεων, προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι δεν την συνέδεε εργασιακή σχέση με τη …. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, την ημέρα του ελέγχου, χρειάστηκε να μεταφέρει με το αυτοκίνητο την κόρη της, …, μαθήτρια της Α’ τάξης του Λυκείου, στα …, για λόγους διασκέδασης, κατόπιν παράκλησής της, η δε …, συμμαθήτρια και φίλη της κόρης της, προσφέρθηκε να παραμείνει η ίδια στο κατάστημα, ώστε αυτό να μην κλείσει, για να πληροφορεί τους τυχόν πελάτες για την ολιγόλεπτη απουσία της προσφεύγουσας και να τους ζητήσει να ξαναπεράσουν. Άλλωστε, κατά τα προβαλλόμενα από την προσφεύγουσα, ούτε στις προσβαλλόμενες πράξεις ούτε στην οικεία έκθεση ελέγχου αναφέρεται η συγκεκριμένη εργασία που διαπιστώθηκε να εκτελεί η … κατά τον χρόνο του ελέγχου, ενώ, περαιτέρω, δεν εξειδικεύεται με ποιον τρόπο τα ελεγκτικά όργανα κατέληξαν στο συμπέρασμα περί ύπαρξης σχέσης εξαρτημένης εργασίας μεταξύ της ανωτέρω και της προσφεύγουσας. Προς απόδειξη των ισχυρισμών της, επικαλείται και προσκομίζει: (α) τη ληφθείσα ένορκη βεβαίωση xxx, για  την  οποία   έχουν  τηρηθεί  τα προβλεπόμενα στο άρθρο 185 παρ. 2 του ΚΔΔ, με την οποία η μάρτυρας …, που, κατά δήλωσή της, διατηρεί κατάστημα  εμπορίας ανταλλακτικών  απέναντι    από    την    επιχείρηση της προσφεύγουσας, καταθέτει ότι η … δεν συνδεόταν με εργασιακή σχέση με την προσφεύγουσα και επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς της τελευταίας για το λόγο για τον οποίο η … βρισκόταν στην ως άνω επιχείρηση κατά το χρόνο του επίμαχου ελέγχου. Και (β)τις υπ’ αρ. …/2019 βεβαιώσεις σπουδών και την από …/2018 κατάσταση με στοιχεία μαθητών του Ημερήσιου Γενικού Λυκείου …, από τις οποίες προκύπτει ότι η … και η …, με όνομα μητέρας …, ήταν κατά το σχολικό έτος 2018 – 2019 μαθήτριες της Α’ τάξης του Λυκείου και φοιτούσαν στο τμήμα A1.

Επειδή, για να επιβληθεί σε βάρος εργοδότη πρόστιμο για μη καταχώριση εργαζόμενου σε πίνακα προσωπικού, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων που παρατέθηκαν…, θα πρέπει να διαπιστώνεται από τα όργανα του ελέγχου η απασχόληση του φερόμενου ως εργαζόμενου στην επιχείρηση του εργοδότη, καθώς ο τελευταίος υποχρεούται  να καταχωρεί στον πίνακα αυτό μόνο το προσωπικό που απασχολεί με σχέση εξαρτημένης εργασίας έναντι αμοιβής. Στην προκειμένη περίπτωση, κατά τον διενεργηθέντα στις …/2019 από όργανα του Π.Ε.Κ.Α. … έλεγχο, η …, ηλικίας τότε 16 ετών, δήλωσε ότι είναι φίλη της κόρης της ιδιοκτήτριας και ότι, την ημέρα του ελέγχου, βρισκόταν στο κατάστημα λόγω προσωρινής απουσίας της προσφεύγουσας στα …, ενώ, περαιτέρω, στο σχετικώς συνταχθέν υπ’ αρ. …/2019 δελτίο ελέγχου, δεν αναφέρονται τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία τα ανωτέρω όργανα  συνήγαγαν  ότι η …, η οποία, όπως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα από την προσφεύγουσα στοιχεία, ήταν συμμαθήτρια της κόρης της, απασχολείτο ως πωλήτρια. Με τα δεδομένα αυτά και ενόψει, περαιτέρω, του ότι η εκτίμηση των ελεγκτών περί απασχόλησης της … ως πωλήτριας δεν συνεπικουρείται από άλλα στοιχεία του φακέλου, αλλά περί του αντιθέτου συνηγορούν όσα βεβαιώνονται στην υπ’ αρ. …/2021 ένορκη βεβαίωση, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν αποδείχτηκε ότι, κατά τον χρόνο του επίμαχου ελέγχου, η … παρείχε προς την προσφεύγουσα εξαρτημένη εργασία έναντι αμοιβής και, συνεπώς, η τελευταία δεν υποχρεούτο να την έχει καταχωρημένη σε πίνακα προσωπικού. Ως εκ τούτου, η προσφεύγουσα δεν υπέπεσε στην αποδιδόμενη παράβαση και, για το λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο με την κρινόμενη προσφυγή, οι προσβαλλόμεvες πράξεις πρέπει να ακυρωθούν.

Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη προσφυγή, να ακυρωθούν οι υπ’ αρ. …/2019 και …/2019 πράξεις του Π.Ε.Κ.Α. … του Ε.Φ.Κ.Α., να διαταχθεί η απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στην προσφεύγουσα (άρθρο 277 παρ. 9 εδ. α’ του ΚΔΔ).