109/2023 Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής (Τακτική Διαδικασία): αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου, με την οποία αυτό ζητούσε να αναγνωρισθεί το δικαίωμα της πλήρους κυριότητάς του επί επίδικου ακινήτου και να διαταχθεί η διόρθωση της εσφαλμένης αρχικής εγγραφής, ώστε το ακίνητο να καταχωρηθεί ως ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου σε ποσοστό 100% / Δημόσια και ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις, που παραχωρήθηκαν για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, όπως αυτές κατά καιρούς ίσχυσαν και κωδικοποιήθηκαν με τα άρθρα 14 έως και 27 του Δασικού Κώδικα, εφόσον αξιοποιήθηκαν κατά τους όρους της παραχώρησης ή της εκχέρσωσης, εκδόθηκαν οριστικά παραχωρητήρια και ουδέποτε μετέβαλαν τη χρήση για την οποία παραχωρήθηκαν, δεν υπάγονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και μπορούν να διαθέτουν για χρήση, συναφή προς το σκοπό της παραχώρησης / Απορρίπτει αγωγή / Δικαίωση του εντολέα μας.

Δικηγόρος 1ου εναγομένου / Συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο: Στ. Μαυρίδης (ΔΣΘ 4474).

Νομική έρευνα, σύνταξη προτάσεων και ενστάσεων, σύνταξη αντίκρουσης: Στ. Μαυρίδης (ΔΣΘ) – Κυριακή Τεκτονίδου (ΔΣΘ).

Από την υπ’ αριθμ. …Δ’/6-12-2021 έκθεση επίδοσης του …, δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης, διορισμένου στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, που προσκομίζει το ενάγον (Ελληνικό Δημόσιο), προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής με πράξη καταθέσεως του δικογράφου του και εγγράφου γνωστοποίησης ότι μέσα σε εκατό (100) ημέρες από την κατάθεση της αγωγής οι διάδικοι οφείλουν να καταθέσουν τις προτάσεις και να προσκομίσουν όλα τα αποδεικτικά μέσα και τα διαδικαστικά έγγραφα που επικαλούνται με αυτές, με την επισήμανση ότι εκπρόθεσμες προτάσεις δεν λαμβάνονται υπόψη (κατ’ άρθρ. 1 και 2 του ν. 4335/2016 σε συνδυασμό με άρθρ. 226 ΚΠολΔ), επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στον δεύτερο εναγόμενο, κατ’ άρθρ. 127 και 128 ΚΠολΔ. Ο τελευταίος, όμως, δεν κατέθεσε προτάσεις κατά την άνω ορισθείσα προθεσμία και, συνεπώς, κατά την άνω ορισθείσα (μετά το κλείσιμο του φακέλου της δικογραφίας) δικάσιμο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από το πινάκιο στη σειρά της, δεν συμμετείχε στη δίκη. Πρέπει, επομένως, να δικαστεί ερήμην σύμφωνα με το άρθρο 271 παρ. 1 και 2 ΚΠολΔ σε συνδυασμό με το άρθρο 237 παρ. 1, 3 και 4 ΚΠολΔ, δεδομένου όμως ότι οι εναγόμενοι στην παρούσα αγωγή συνδέονται μεταξύ τους με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας λόγω αδυναμίας έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων (δοθέντος ότι, κατά τα κατωτέρω αναφερόμενα στην αγωγή, στην αρχική -φερόμενη ως εσφαλμένη- εγγραφή του επιδίκου ακινήτου αμφότεροι οι εναγόμενοι τυγχάνουν εξ αδιαιρέτου συγκύριοι του επιδίκου), θεωρείται ότι ο απολιπόμενος εναγόμενος αντιπροσωπεύεται από τον παριστάμενο πρώτο, λογιζομένου, συνεπώς, ωσεί παρόντος, κατ’ άρθ. 76 παρ.1 ΚΠολΔ.

Με την υπό κρίση αγωγή, το ενάγον Ελληνικό Δημόσιο εκθέτει ότι ως δημόσια γαία (εραζιίμιριγιέ), δυνάμει του Οθωμανικού Νόμου «Περί Γαιών» της 7ης Ραμαζάν 1274 (1856), του άρθρου 2 § 4 Ν.147/1914 όπως συμπληρώθηκε με το 9 του Ν.262/1914, των άρθρων 1 και 13 του νόμου «περί τοπίων» της 7ης Σαμπάν 1276 (1858), τις διατάξεις περί δασών του νόμου της 11 της Σεβάλ 1286 (1868), των άρθρων 2 και 3 των οδηγιών της 23ης Μουχαρέμ 1293 (1875) και της από 28 Σεφέρ 1304 (1886) εγκύκλιο του Τουρκικού Υπουργείου Δικαιοσύνης και του άρθρου 60 § 1 της Συνθήκης της Λωζάνης, που κυρώθηκε με το από 25/08/1923 Ν.Δ., περιήλθε σε αυτό ως διάδοχο του Τουρκικού Κράτους ο βοσκότοπος «…» στη … Χαλκιδικής, στον οποίο περιλαμβάνεται το ακίνητο με ΚΑΕΚ …, εμβαδού 2.003 τ.μ., κείμενου στην περιοχή «…» … του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής. Ότι με τις υπ’ αριθμό Ε21182, Ε/23019, Ε/24575, Ε/26893/6-8-1955 Κ.Υ.Α. των Υπουργών Γεωργίας και Οικονομικών αποφασίστηκε η παραχώρηση δημόσιων κτηνοτροφικών εκτάσεων του Νομού Χαλκιδικής προς αποκατάσταση κτηνοτροφών, μεταξύ των οποίων και ο Βοσκότοπος «…» της Κοινότητας …, εμβαδού 6.000 στρεμμάτων, οι οποίες διατέθηκαν, χωρίς όμως να διατεθεί το υπ’ αριθμό … τεμάχιο, όπου περιλαμβάνεται το επίδικο, το οποίο παρέμεινε στην κυριότητα του. Ότι άλλως απέκτησε κυριότητα επί της επίδικης έκτασης με την κύρωση της διανομής έτους 1972, κατ’ άρθρο 3 § 6 Ν.Δ. 1189/1972. Ότι άλλως κατέστη κύριος του ως άνω με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, κατά τις διατάξεις του άρθρου 2 § 1 Α.Ν. 1539/1938, που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 53 ΕισΝΑΚ και του άρθρου 58 Ν.Δ. 86/1969, ασκώντας από το έτος 1945 και μετά πράξεις φυσικής εξουσίασης επ’ αυτού. Ότι κατά την διαδικασία της κτηματογράφησης της περιοχής αυτής αναγράφηκαν ως συγκύριοι του ανωτέρω ακινήτου οι εναγόμενοι, κατά ποσοστό 50% έκαστος εξ αδιαιρέτου, με τίτλο κτήσης το αναφερόμενο στην αγωγή
συμβόλαιο πώλησης.

Με βάση το ιστορικό αυτό, το ενάγον, επικαλούμενο άμεσο έννομο συμφέρον, και προσδιορίζοντας την αξία του επίδικου ακινήτου στις 25.000,00 ευρώ, ζητά να αναγνωρισθεί το δικαίωμα της πλήρους κυριότητας του επί του ως άνω ακινήτου, και να διαταχθεί η
διόρθωση της εσφαλμένης αρχικής εγγραφής στα κτηματολογικά βιβλία του ΟΚΧΕ Κτηματολογικού Γραφείου …, ώστε το ως άνω επίδικο ακίνητο να καταχωρηθεί ως ιδιοκτησία του σε ποσοστό 100%, με αιτία κτήσης τον “ΝΟΜΟ και υπ’ αριθ. Ε/21182, Ε/23019, Ε/24575, Ε/26893/6-8-1955 Κ.Υ.Α. των Υπουργών Γεωργίας και Οικονομικών”, και τέλος, να
καταδικαστούν οι εναγόμενοι στη δικαστική του δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η αγωγή αρμόδια καθ’ ύλη και κατά τόπο εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου (άρθρα 6 § 2 εδ. α’ του Ν.2664/1998, 14 § 2 και 29 του ΚΠολΔ) κατά την
προκειμένη τακτική διαδικασία, είναι δε νόμιμη και επαρκώς ορισμένη, καθότι για τον προσδιορισμό του επιδίκου αρκεί η αναφορά του μοναδικού αριθμού Κ.Α.Ε.Κ. (ΕφΑθ 2375/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), απορριπτομένου του σχετικού ισχυρισμού του πρώτου εναγομένου, και ερείδεται στις διατάξεις των άρθρων 68 και 70 ΚΠολΔ, 6 § 1, 2 και 8 του Ν. 2664/1998, όπως αυτός ισχύει σήμερα μετά την τροποποίησή του από τους Ν.3481/2006 και Ν.4164/2013. 

Κατά συνέπεια, η υπό κρίση αγωγή πρέπει να εξεταστεί κατ’ ουσία, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της: 1) ασκήθηκε εντός της προθεσμίας του άρθρου 6 § 2 του Ν. 2664/1998, καθόσον κατά την παρ. 2 του άρθρου 102 του Ν. 4623/2019, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 9 Ν.4821/2021, ΦΕΚ A 134: «2. Για τις περιοχές που κηρύχθηκαν υπό κτηματογράφηση πριν την έναρξη ισχύος του ν. 3481/2006 (Α’ 162), η αποκλειστική προθεσμία της περίπτωσης α’ της παραγράφου 2 του άρθρου 6 του ν. 2664/1998, εάν δεν είχε λήξει η ίδια ή οι παρατάσεις της μέχρι τις 30.11.2018, λήγει στις 31.12.2022», 2) καταχωρήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός της προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών από την κατάθεσή της, στα τηρούμενα κτηματολογικά φύλλα, των επηρεαζόμενων με το δικόγραφο αυτής ακινήτων στο αρμόδιο κτηματολογικά γραφείο (σχετ. το υπ’ αριθμό πρωτ.: …/14-12-2021 πιστοποιητικό καταχώρισης εγγραπτέας πράξης του Κτηματολογικού Γραφείου …), και προσκομίζεται αντίγραφο του οικείου κτηματολογικού φύλλου, ενώ δεν απαιτείται 3) η καταβολή δικαστικού ενσήμου, κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 Κ.Δ. 26/06-10/07/1944 και 4) η προσκομιδή του πιστοποιητικού του άρθρου 54Α § 5 Κ.Φ.Δ, καθόσον το Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται από τον ΕΝ.ΦΙ.Α., κατ’ άρθρο 3 § 1 περ. α’ Ν.4223/2013, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 5 άρθρου 10 Ν.4474/2017, ΦΕΚ Α80/7.6.2017 (σύμφωνα δε με την παρ. 6 του αυτού άρθρου και νόμου, οι διατάξεις των παραγράφων 4 και 5 ισχύουν από 01/01/2016, πλην αυτής της παραγράφου 5 κατά το μέρος που αφορά στην Ε.Ο. και Κ., για την οποία ισχύει από 01/01/2017).

Από τα έγγραφα που προσκομίζονται νόμιμα μετ’ επικλήσεως από τους διαδίκους, τα οποία λαμβάνονται υπόψιν είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ορισμένα εκ των οποίων θα αναφερθούν κατωτέρω, χωρίς να παραλείπεται κάποιο από την ουσιαστική διερεύνηση της διαφοράς, καθώς και από την υπ’ αριθμόν …/25-02-2022 ένορκη βεβαίωση του Ν.Τ. του Δ., πολιτικού μηχανικού, … η οποία (βεβαίωση) δόθηκε ενώπιον της κ. Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης και προσκόμισε μετ’ επικλήσεως ο πρώτος εναγόμενος, με πρωτοβουλία του οποίου ελήφθη μετά από νόμιμη, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ, κλήτευση του αντιδίκου του (βλ. σχετ. την υπ’ αριθμ. …/18-2-2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, …), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Το επίδικο ακίνητο βρίσκεται στην περιοχή «…» της Κοινότητας … του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής, έχει εμβαδόν 2.003 τ.μ. και έχει καταχωριστεί στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Κεντρικής Μακεδονίας με ΚΑΕΚ …, οι δε εναγόμενοι έχουν καταχωρηθεί ως συγκύριοι αυτού, σε ποσοστό 50% έκαστος εξ αδιαιρέτου. Κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς … το Ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο του τουρκικού κράτους, υπεισήλθε στην κυριότητα όλων των ακινήτων που ανήκαν στην κατηγορία των δημοσίων γαιών, μεταξύ των οποίων και του επιδίκου, ενώ, δυνάμει της υπ’ αριθ. Ε21184, Ε/23019, Ε/24575, Ε/26893/6-8-1955 Κ.Υ.Α. των Υπουργών Γεωργίας και Οικονομικών αποφασίστηκε η παραχώρηση δημόσιων κτηνοτροφικών εκτάσεων του Νομού Χαλκιδικής προς αποκατάσταση κτηνοτροφών, μεταξύ των οποίων και ο Βοσκότοπος «…» της Κοινότητας …, εμβαδού 6.000 στρεμμάτων, οι οποίες διατέθηκαν, χωρίς όμως να διατεθεί το υπ’ αριθμό … τεμάχιο, όπου περιλαμβάνεται το επίδικο, το οποίο παρέμεινε στην κυριότητα του, η δε οριστική αυτή διανομή κυρώθηκε με το Ν.Δ. 1189/28-6-1972 (ΦΕΚ Α’ 99). Στη συνέχεια, δυνάμει του μη ανακληθέντος υπ’ αριθμ. πρωτοκόλλου 4140 και οριστικού τίτλου – παραχωρητηρίου …/3-8-19… του Δασαρχείου …, νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο … και αριθμό … των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου … Χαλκιδικής, παραχωρήθηκε, δυνάμει του άρθρου 14 και επ. του Ν.Δ. 86/1969 «Περί Δασικού Κώδικος» και έναντι τιμήματος 1.050 δραχμών, εξ ολοκλήρου καταβληθέντος, στον δικαιοπάροχο των εναγομένων, … του …, «Δημοσίαν Δασικήν έκτασιν εκ τριών (3) στρεμμάτων» (κατά τα αναφερόμενα στον ανωτέρω τίτλο κτήσης), στη θέση “…” της περιφέρειας του χωριού …, συνορευόμενη -κατά τα οριζόμενα στον αυτό τίτλο και στο συνημμένο αυτού σχεδιάγραμμα του Δασάρχη ….- ανατολικά, δυτικά και νότια με δημόσια δασική έκταση και βόρεια με αγρό ιδιοκτησίας του … του …. Σύμφωνα με την μνημονευόμενη στον ανωτέρω τίτλο από 16-2-1972 έκθεση του δασολόγου …, ο … είχε ήδη προβεί σε εκχέρσωση και καλλιέργεια της έκτασης αυτής δυνάμει του υπ’ αριθ. …/4-10-1957 προσωρινού τίτλου του Δασαρχείου …. Περαιτέρω, με το υπ’ αριθ. …/31-10-1976 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου … Χαλκιδικής … νομίμως μεταγεγραμμένο στον τόμο … και αριθμό … των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου …, ο … πώλησε το ως άνω ακίνητο κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή στους εναγόμενους έναντι τιμήματος 180.000 δραχμών, το οποίο και εξόφλησαν, ως τούτο προκύπτει από την υπ’ αριθ. …/11-5-1978 πράξη εξόφλησης του υπ’ αριθ. …/1976 πωλητηρίου συμβολαίου και κατάργησης διαλυτικής αίρεσης του αυτού συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένης στον τόμο … και αριθμό … των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου … Ακολούθως, κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης της περιοχής, τμήμα της ως άνω παραχωρηθείσας έκτασης, εμβαδού 2.003 τ.μ., έλαβε αριθμό ΚΑΕΚ …, οι δε εναγόμενοι καταχωρήθηκαν, όπως προαναφέρθηκε, ως συγκύριοι με ποσοστό 50% έκαστος εξ αδιαιρέτου και με τίτλο κτήσης το προαναφερόμενο υπ’ αριθ. …/31-10-1976 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου …. Εξάλλου, σύμφωνα με την υπ’ αριθ. … απόφαση της Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων Δασικού Χάρτη της Τοπικής/Δημοτικής Κοινότητας … του Δήμου Σιθωνίας, η οποία εμπεριέχεται στο …ο Πρακτικό της από …/2019 συνεδρίασης της εν λόγω Επιτροπής (ΑΔΑ: …), που προσκομίζει μετ’ επικλήσεως ο πρώτος εναγόμενος, προκύπτει ότι η μορφή των τμημάτων με αριθμούς … και …, που αφορούν το επίδικο και αναφέρονται στους συνημμένους στην εν λόγω απόφαση ορθοφωτοχάρτες, έχει ως εξής: (α) Σύμφωνα με τους ορθοφωτοχάρτες έτους 1945 τα τμήματα 2 και 1 (…) του επιδίκου φέρουν Δασική Βλάστηση σε ποσοστό άνω του 40%, ενώ το τμήμα 1 (…) αυτού εμπίπτει σε μη δασική έκταση, σύμφωνα με την υπ’ αριθ. …/20-1-1982 εκδοθείσα Πράξη Χαρακτηρισμού, ενώ (β) σύμφωνα με τους ορθοφωτοχάρτες πρόσφατης λήψης διαπιστώθηκε ότι τα τμήματα 1 και 2 (…) του επιδίκου καλύπτονται από Άλλης Μορφής βλάστηση και όχι από δασική. Τα ανωτέρω επιρρωνύονται και από όσα κατέθεσε ενόρκως ο μάρτυρας που εξετάστηκε επιμελεία του πρώτου εναγομένου, Ν.Τ. του Δ., του οποίου η κατάθεση κρίνεται πειστική διότι έχει ιδία αντίληψη περί της μορφής της επίδικης έκτασης, καθότι γνωρίζει την περιοχή όπου ο πατέρας του έχει στην ιδιοκτησία του όμορο του επιδίκου ακίνητο με ΚΑΕΚ …, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε (σελ. 4η, στίχος 16ος και επ. της προμνησθείσας ένορκης βεβαίωσης) ότι: «Ως προς τον αγροτικό – δενδροκομικό χαρακτήρα της αρχικής έκτασης, γνωρίζω, λόγω γειτνίασης και από τις αφηγήσεις του πατέρα μου και του κ. ΧΧΧ, ότι αυτή παραχωρήθηκε προς το σκοπό αυτό στον τότε ιδιοκτήτη ΧΧΧ, δεδομένου ότι ο ίδιος ήταν ιδιοκτήτης όμορου (με την εξεταζόμενη έκταση) αγρού και ασκούσε την αυτή δραστηριότητα στην περιοχή, επομένως αιτιολογημένα η Διοίκηση είχε προχωρήσει και στην παραχώρηση της εν λόγω έκτασης για τον σκοπό της δενδροκομικής καλλιέργειας, προκειμένου ο … να επεκτείνει τη σχετική του δραστηριότητα, όπως και έπραξε. Τα ελαιόδεντρα αυτά υφίστανται και σήμερα και καλύπτουν την εν λόγω έκταση και η ηλικία τους αποδεικνύεται εύκολα με τις διαστάσεις του κορμού τους και τα χαρακτηριστικά τους. Ο κ. … μέχρι τα πρόσφατα έτη μάζευε ελιές και τις έδινε για λάδι [ ..]». Βάσει των ανωτέρω αποδειχθέντων, προέκυψε ότι η επίμαχη παραχώρηση του επιδίκου προς τον …. υπήρξε οριστική, με τον τελευταίο να αποκτά πρωτότυπα την κυριότητά του και το Ελληνικό Δημόσιο να αποξενώνεται από το έως τότε δικαίωμα κυριότητάς του επ’ αυτού, οι δε εναγόμενοι, εν συνεχεία, κατέστησαν συγκύριοι αυτού, με ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος, με παράγωγο τρόπο (αγορά) από τον δικαιοπάροχό τους, …. 

Επιπλέον, στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει εφαρμογή η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 17 του παραπάνω ν. 3208/2003, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 43 παρ.6 Ν.4280/2014 (ΦΕΚ A 159/8.8.2014), σύμφωνα με την οποία «Δημόσια και ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που παραχωρήθηκαν για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια με τις διατάξεις της δασικής
νομοθεσίας, όπως αυτές κατά καιρούς ίσχυσαν και κωδικοποιήθηκαν με τα αρθρα 14 έως και 27 του Δασικού Κώδικα, εφόσον αξιοποιήθηκαν κατά τους όρους της παραχώρησης ή της εκχέρσωσης, εκδόθηκαν οριστικά παραχωρητήρια και ουδέποτε μετέβαλαν τη χρήση για την οποία παραχωρήθηκαν δεν υπάγονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και μπορούν να διαθέτουν για χρήση, συναφή προς το σκοπο της παραχώρησης
», ενώ μη εφαρμοστέα τυγχάνει η τρίτη παράγραφος του ως άνω άρθρου 17 (του Ν. 3208/2003), αφού το ακίνητο από την αρχική παραχώρησή του και έως και σήμερα καλλιεργείται και αξιοποιείται προς τον σκοπό για τον οποίο αυτό παραχωρήθηκε, και δεν προκύπτει ότι έχει εγκαταλειφθεί.

Επομένως, δεκτού γενομένου του ισχυρισμού ιδίας κυριότητας που προέβαλε ο πρώτος εναγόμενος με τις νομίμως και εμπροθέσμως προκατατεθείσες προτάσεις του, οι αγωγικοί ισχυρισμοί του ενάγοντος ότι η εγγραφή των εναγόμενων ως κυρίων στο ανωτέρω ΚΑΕΚ τυγχάνει εσφαλμένη και προσβάλλει το εμπράγματο δικαίωμα κυριότητάς του επ’ αυτού, τόσο ως διάδοχο του τουρκικού κράτους, όσο, επικουρικά, βάσει της κύρωσης της διανομής έτους 1972, τυγχάνουν απορριπτέοι ως ουσία αβάσιμοι. […] όπως αποδείχθηκε, ήδη από το έτος 1957 παραχωρήθηκε τούτο προσωρινά με τον υπ’ αριθ. …/4-10-1957 προσωρινό τίτλο του Δασαρχείου Πολυγύρου προς τον δικαιοπάροχο των εναγομένων και το ενάγον αποξενώθηκε από αυτό, ενώ, εν συνεχεία, εξεδόθη ο προαναφερόμενος οριστικός τίτλος. Σημειώνεται ότι τα
αναφερόμενα από το ενάγον περί μη ταύτισης των ορίων της παραχωρηθείσας προς τον δικαιοπάροχο των εναγόμενων έκτασης και της επίδικης έκτασης με ΚΑΕΚ …, για τα οποία και
προσκομίζει μετ’ επικλήσεως το υπ’ αριθ. πρωτ. …/17-5-2019 έγγραφο του Δασαρχείου Πολυγύρου, το οποίο, μεταξύ άλλων, απευθύνεται και προς την Πρόεδρο της 1ης Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων Δασικού Χάρτη, …, δεν είναι ικανά να στηρίξουν διαφορετική
δικανική πεποίθηση διότι οι επιφυλάξεις αυτές της Δασικής Υπηρεσίας λήφθηκαν υπόψη από την εν λόγω αρμόδια Επιτροπή, η οποία εξέδωσε την προαναφερόμενη υπ’ αριθ. …/1-8-2019 απόφαση επί των αντιρρήσεων του πρώτου εναγομένου, η οποία προσδιόρισε, μεταξύ άλλων, και τις συντεταγμένες κορυφών νέων πολυγώνων. Άλλωστε, τυχόν διαφοροποίηση των ορίων των δύο αυτών εκτάσεων οφείλεται και στο διαφορετικό εμβαδόν της κάθε έκτασης, αφού από τα ανωτέρω αποδειχθέντα προέκυψε ότι η αρχική παραχωρηθείσα έκταση είχε εμβαδόν 3 στρέμματα, ενώ η σημερινή έκταση του επιδίκου έχει εμβαδόν 2.003 τ.μ. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη.

ΠΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.